N.Ç

Olay 1816’da geçer. Tanınmış bir kişi olay Şerife Amine Hanım, bir şey almak için cariyesi Mehpare’yi çarşıya gönderir.

Herifin biri cariyeyi kaçırır, bekâretini bozup ırzına geçer.

Cariyenin bakire olmayışı, değerini düşürdüğü için mahkeme 500 kuruş tazminata mahkûm etmiştir. Tazminatı da mal sahibi Şerife Amine Hanım almıştır. Cariye Mehpare ise uğradığı tecavüzle baş başa kalmıştır. Malından bir şey yitiren cariye değil, cariyenin bekareti giden hanımıdır!!!

Bu birinci örnek.

İkinci örnek ise şöyle:

Anne sekiz yaşındaki kızını yaşlı bir adama satmıştır. Zavallı kız o kadar güçsüzdür ki, adam defolu bir malmış gibi kızı geri vermiştir. Tartışılan konu sekiz yaşındaki kızın satılması değil, annenin aldığı paranın ne kadarını geri vereceğidir…

“Osmanlı’da Fetvalar ve Günlük Yaşam” isimli kitapta Cahit Kayra bu tip örnekler vermiş.

Şimdi bu örneklerin alıntısını niye sohbetimize konu yaptığımızı ve buradan nereye geleceğimizi tahmin etmişsinizdir.

N.Ç davası…

13 yaşındaki N.Ç. 26 kişiye satılıyor ve bu utanç verici, insanlık dışı hareketin sonucunda bağımsız Türk Yargısı Osmanlı Fetvalarını aratmayacak biçimde komik bir karar veriyor.

Yargı makamının 2 yıllık hapis cezası verme nedenleri ne kadar komikse, böyle feci ve iğrenç bir olayı önleme yetkisini elinde bulunduran makam sahiplerinin, “ vah, vah” “ Bu karar kabul edilemez” “ Partim adına özür diliyorum” ve bir bakanın “ Bundan sonra olmaz” gibi söylemler içerisine girilip (Lafazanlık yapılması da o kadar komiktir…) 

Eğer toplumun ekonomik durumunu düzeltemezseniz, yasaları AB normlarına uygun hale getirmezseniz en önemlisi de “ Zihniyet” değişimi yapamazsanız, bu gibi feci olaylar sürüp gider.

Halen, Osmanlı Fetvalarında olduğu gibi “ Kadının mal sayıldığı aklen ve dinen eksik yaratıldığı, alınır, satılır, dövülür, hatta öldürülür” mantığının egemen olduğu toplumlarda böyle utanç verici sahnelere rastlanır.

7 Mayıs 2009 tarihli Milliyet Gazetesinin bir haber başlığında şunlar yazılıydı:

“ OECD RAPORUNA GÖRE AKIL SAĞLIĞINDA TÜRKİYE SONUNCU” başlığın altında da şu açıklama vardı:

“ OECD’nin hazırladığı “ Bir bakışta toplum” raporunun akıl sağlığı endeksinde Türkiye, 21 ülke arasında en son sırayı aldı.

Bu gazete haberi ile herhalde lafın bittiği yere geldik. Demek ki, ülkemin insanında bazı şeyler halen değişmemiş…