CAN VERİRİZ, CAN ALMAYIZ, BİZ CANIZ

Hasretime hasret kattın hasrete

İncinsek de incitmeyiz zulüm ile

Geldik size dikensiz bir gül ile dost

Can veririz, can almayız, biz canız

Akarsular ile dost dost coştum çağladım

Hasret ile yandım yandım yandım ağladım

Nice canlar ile dost dost kül oldum öldüm

Can veririz, can almayız, biz canız

Pirimi asanlar doymadı kana

Canımı yakanlar baktı dumana

Zulüm yapmaz hey dost insan insana

Can veririz, can almayız, biz canız

Nesimi'ler ölmez gafil avlandı

Mazlumlar ardından gelmez mi sandın

Akarsular coştu birden bulandı dost

Can veririz can almayız biz canız

Akarsular coştu birden bulandı dost

Can veririz, can almayız, biz canız

Canımı yaktınız hey dost kanlı Sivas'ta

Gülemem ağlarım hey dost bu gönlüm yasta

Canım feda olsun Pir Sultan dosta

Can veririz, can almayız, biz canız

Bizi yakıp duman duman baktınız

Yetmedi mi birde alkış tuttunuz

Sonra birer masum olup çıktınız

Can veririz, can almayız, biz canız

***

Selda Bağcan’ın şiiri ile başladık “Sivas Katliamı” yazımıza. Aslında bu dizeler bir ağıtın gözyaşları, bir ağıtın iç haykırışıdır...

2 Temmuz 1993’te Sivas'a Pir Sultan Abdal Kültür Etkinliklerine giden canlarımızdan, 33’nün Madımak otelinde, yobaz bir gurup tarafından yakılarak katledilmesidir bu acılı gün. Bizlere, insanlığa unutturmak istedikleri bu elim olayın bu yıl 32. yılı…

“İnsanlığa karşı işlenen suçlar zaman aşımına uğratılamaz.” denmesine rağmen, Sivas katliamı davası 2012 yılında zaman aşımına uğratıldı.

Ne yaparlarsa yapsınlar, Madımak katliamını unutmayacağız ve unutturmayacağız.

Rahmetli Ferhan Sensoy (Işıklar içinde uyusun.) bir şiirinde,

“Sivas’ı çok severim

Pir Sultan sevmeyen Sivaslı sevmem

Aydın yakan Sivaslıya

Ben Sivaslı diyemem

Pir Sultan’a ayıp olur hü…” diyor. Al benden de o kadar. Ben de canları yakan Sivaslıyı sevmem. Çünkü biz, “Can veriniz, can almayız, biz canız”