KERBELA ÇÖLÜ VAKASI!

Fuzili’nin sözleriyle “Vaka-yi deşt-i Kerbela” yani Kerbela vakası, kendi içinde çok önemli, inanılmaz ölçüde TRAJİK, insana “Böyle bir şey nasıl olabilir” sorusunu sordurtan bir olaydır.

Hz. Muhammed’in hicretinden, Mekke'den Medine'ye göç etmesinden sadece 60 yıl sonra Hz. Hüseyin, yani Hz. Ali’nin oğlu ve Peygamberin sevgili torunu, oğullarıyla, yakınlarıyla birlikte katledilir.

Kimin tarafından?

Toplumu İslam adına yönetme iddiasını taşıyan bir iktidar tarafından. Korkunç bir PARADOKSTUR bu.

Yüzyıllar boyunca bu simge-olay, kendi acılarını ve umutlarını o olayın kahramanlarının ağzından tanımlayan yeni kuşakların da katkılarıyla, durmadan yeni anlamlar yüklenmiş ve çevresinde gerçekle efsanenin iç içe geçtiği bir anlatı külliyatı oluşturmuştur.

Evet.

Kerbela olayı, Hz. Hüseyin’in akrabaları ve sevenleri ile birlikte siyasi ihtiras uğruna şehit edildiği, Müslümanlar arasında yüzyıllardır unutulmayan, hüzünle anıldığı bir facianın adıdır.

Dinsel bir kavga değildir burada iktidar koltuğu kavgası vardır. Bir başka açıdan Sultanlık yatar bu katliamın altında. Kökleri derinde, trajik bir olaydır Kerbela...

Hasan Hüseyin Korkmazgil, “Kerbela Uzak Değil” başlıklı mısralarında;

“ne zaman boynuma gitse elim

büyür Kerbela’m

ne zaman kana değse gözlerim

Kerbela’da bir akşam...

…Kerbela aşkım benim

umudum öfkem açlığım

kalabalık yalnızlığım

çocuk saflığım benim

fırat fırat

hey fırat

muhannete muhtarlığım

Kerbela benim

Onlar hep yezit’tiler

ben hep Hüseyin

onlar çöle akar gibi akıp gittiler

ben geldim buralara, fıratlaşarak

Kerbela uzak değil

Kerbela uzak değil

ben bilirim bu kavgayı

ağlama sen.”

Kaynak: Ayşe Emel Mesci ve Hasan Hüseyin Korkmazgil