MEZAR TAŞLARI

Bir yıl önce cenaze törenlerinde geçen garip olaylardan bahsederken, “sanki cenaze merasimi değil, çeşit çeşit ikramlar yapıyorlar, yapılıyor!” diye biraz uçuk laf etmişiz. Bizim gibi düşünenler de varmış meğer… Geçenlerde Hasan Pulur hocamın bir yazısında, mezar taşlarından bahsedilen bir yazı okudum. Şimdi bu yazıdan bazı bölümleri sizlere aktaracağım. Sakın, “Yahu hocam böyle yazının zamanı mı?” diye şişinmeyin. Bana göre yaşamın son noktasını hatırlamanın neresi zamansız? Okuyunca, şuna eminim ki, “Hiç de fena değilmiş!” diyeceksiniz…

“…Çeküp gideceksin bir gün/ Alemi kendinle meşgul sanup…/ Fatiha dinleyeceksin/ Çilekeş musalla taşına uzanup/ Kimi gözlerde şüpheli yaşlar/ Bir de vah vah diyerek sallanan başlar…/ Dalup daha sonra koyu bir sohbete/ Günlük çıkarı konuşan yoldaşlar/ Hep başucunda olacaklar.

Bu duygular, bu ifadeler belki biraz abartmadır, mübalağadır ama hiç mi gerçek payı yoktur?

Bazı mezar taşlarındaki yazılar bu gerçeği yüzümüze vurmaz mı?

 Neyse, aktarmaya devam edelim.

“Kabrimi kimse ziyaret etmesin Allah için/ Gelmesin, reddeylerim billahi öz kardaşımı/ Gözlerim

 Ebna-yı adem den o rütbe yıldı kim/İstemem ben fatiha, tek çalmasınlar taşımı.”

Şair Eşref‘in, vasiyeti üzerine mezarının taşına yazılmasını istediği bu dörtlüğü hatırladınız değil mi? Evet, ölüm acı, kara kapkara bir olaydır.

Lakin öyle bir olaydır ki; Cahit Sıtkı‘nın dediği gibi:

“Neylersin ölüm herkesin başında.

Uyudun uyanmadın olacak.

Kim bilir, nerde, nasıl kaç yaşında

Bir namazlık saltanatın olacak

Taht misali o musalla taşında.”

Ne zaman, nerede, nasıl olacağı bilinmeyen bu yaşam sonu başlangıcında, imamın;  “Er kişi niyetine veya hatun kişi niyetine” seslenişinden sonra yapılan namazdan sonra;

“Teslim edecekler seni/ Son durağına/ Dualar okunurken/ Yaşlar karışacak belki/ üstüne konan toprağına.”

 Sağlıklı yaşamlarınız olsun.