YÜREĞİNİN SESİNE HİÇ KULAK VERDİN Mİ?

 Bir sevda yokuşunda tılsımını kaybetmiş gecelerde buldum kendimi; Sabahın yelinde, düşleyici mevsimlerinde diyar diyar gezinen, hayatın tüm içtenliğiyle sadece güzel yanını sergileyen günlerinde buldum…

Gönül deryama kucak açtığım, her an seni andığım, düşlediğim, düşündüğüm, anılar biriktirdiğim, kalbime söz geçiremediğim, ruhuma işlediğim mevsimlerinde… Kararan ruhumu aydınlatan; aslını astarını bilemediğim bir duygu akışının yolunda olduğum ve kendime dahi izah edemediğim bir duygu selinde… Denizin dalgalarıyla bana seslenişi, hislerime karşılık verişi gibiydi… Karlı yüreklerin ufku hep mavi olduğu gibi düşleyici gecelerin enginliği de mavidir. Akın akın yolun sevdaya yakın sanki haykırırcasına adı konulmamış bir sevdanın vuslata ermesinin beklentisindeyken yüreğimde açan özlem çiçeklerini hissettin mi?  Bir özlemle yanıp tutuşan gönül naralarımı duydun mu?

Gözbebeğinden akan her damla yaş içimi sızlatırken, sessiz gecelerde seninle sabahlarken buldum kendimi.  Düşleyici gecelerim vardı benim. Hayatın yorgunluklarından kaçıp durgun sularında yüreğime seslendiğim anlarım vardı. Nerede bıraktın gönlünün bakışlarını, güzergâhın neden değişti? Bir ses bir solukta sana gelmiştim ben. Sende yetinmiş, sende bulmuştum kendimi. Oysa şimdi hasret rüzgârında savrulup gidiyorum.

Özlem yüklü gönüllerin hasret damlalarıyla dolup taşması misali yüreğim. Estiğin topraklar da boy veren fidanların büyümesi gibi seni bekleyişim… Aslında en doğru olan vazgeçmeden mücadele etmek değil mi?  Bulutlara esir olan yüreğinin tüm güzelliklerini neden benden esirgiyorsun? Saklı kalmış benliğinle yüzleşme vakti değil midir? Cesaret sancağı altında bulunarak o yolda ilerlemelisin. İnsan sevdiğiyle ilelebet yaşamalı, bu ömür yolunda birlikte yaşlanmalı, yalnızlığın gölgesi altına sığınarak yol almamalı.

Issız gecelerin esareti altında bir yüreğin özgürlüğe kucak açması gibi asra bedel bir sevda bizimkisi. Hayatın dipsiz bucaksız yolunda kalbini hezimete uğratan neydi senin? Kasırgadan kopmuş fırtınalı havayı soluyorken dahi sana kavuşma umuduyla hayata tutunuyor; senin yolunu gözlüyordum.  Çığ gibi büyüyen aşkımızın derin sancısı, bitmek tükenmek bilmeyen bir yolun yolcusuyuz biz. Biliyorum ki gerçek yürek sevdada vuslat yoktur. Senin sevdan ile yanmam, her nefeste seninle nefeslenmem, her sesini duyduğumda ses titreşimlerimin sesinle buluşması, her resmine bakışımda gökkuşağının renkleriyle renklenmem vuslatın da önündedir.

 Sevdamı biliyorsun değil mi?