KALBİM YALNIZLIĞIN ÜLKESİNDE

Uçsuz bucaksız dünyada kimsesiz ve yapayalnızım. Yüreğimde sadeleşmiş ülkenin yoksunluğu geziniyor. Özgürlüğün tadına varamıyorum. Rûhum elemli, herkesin düşünce yapısına binâen yaşamım şekilleniyor. Müdahale etmek için konuşmaya yeltendiğimde ise, tek duyduğum şey sus! Susmak bir çözüm müdür? yalnızlığın kollarına demir atmış yüreğim ondan haberdar mısınız? herhangi bir konuda “sen ne düşünüyorsun” diye sormadan hareket eden, o kadar çok insan var ki hayatımda saymakla bitmez.

“Aman kimse üzülmesin kırılmasın ben uyum sağlarım” dedim birçok kez peki buna değdi mi? Asla değmedi. Yüreğinizin sesini işiten olmuyor. Rûhumuz kederli günleri yaşadığı vakit fark edemiyor kimse. Hüznün esaretine yüz tutmuş kalbinizi duyan var mı? “sûretime aldanmayın dışım deli dolu taşar, tebessüm saçar. İçimde ise ne fırtınalar kopar.” Demişti bir dostum bir zamanlar. Benim kalbimin en hassas yerine dokunduğunu bilmiyordu ne yazık ki...

Kalbinizin yalnızlığın ülkesinde gezindiği halleri gören veya anlayanın olması mümkün değildir. Bir tek sizi anlayan, gören, işiten kâinatı yaratan Allah’tır. Bu durumu yaşayan birçok insan var. İçinizi tüm benliğinizle hissettiğiniz ne varsa söylemek daha doğru değil mi? fakat biz çevremizde var olan insanlara daha önem veriyoruz, kendimize değil! Alınmasın, kırılmasın, üzülmesin diye birçok insanın düşüncesine önem veriyoruz, öyle değil mi? peki neden sen yoksun? senin düşüncelerin, senin hayatın yokluklarda... Kendimizi yalnızlığın kollarına bırakmış, ruhumuzu tarumar etmiş, halden hâle girmiş vaziyette buluyoruz.

Asıl olan kendimiziz başka insanların düşünceleri, davranışları, vaziyetleri bu kadar önemli değil! Nedenler, niçinler, sebepler aramak yerine, kendi hayatımızı yönetim altına alan insanlara, ses vermek neden aklımıza gelmiyor. Bu kavramın değişmesini istiyorsak, öncelikle kendimizi önemsememiz gerekir. Çünkü biz değişirsek çevremizdeki insanların bize karşı davranışları da değişir. Birçok farkındalığı yaşamış olur ve çok şey keşfederiz. Artık buna bir dur demenin zamanı gelmedi mi? Hadi gelin karar verelim ve kalbimizin yalnızlığın ülkesinde yaşam sürmesine izin vermeyelim. Kendi hayat çizelgemizi biz çizelim ne dersiniz?