GAMLI ŞEHİRİN SOKAKLARI

Hüzün yaprakları dökülüyor ansızın sessizce, hangi diyârda geziniyor kalbin yüreğim yüreğine seslenince.... Yorgun kanatlarıma konan bir kuş misâli gölgende kaldı gözlerim. Yüreğimin ses verişlerini işitmiyor, hüznün eşiğinden süzülüyorsun öylece... Gazeller dökülürken kalbimin eteklerine, hicrânla esiyor sel oluyor rûhumun tüm benliğine. Karanfil kokan caddelerin dört bir yanında anılarımızı yâd ederken buldum kendimi. Yârim seni özledim, hep yollarını gözledim. Hüznün esaretinde kayboldun gittin. Bir sabahın seherinde esen yelle savrulduk.

Gözlerim her yerde seni aradı durdu. Oysa sen yokluğun pençesine atmıştın kendini. Bu şehrin sokakları dar geliyor bana. Ruhûm işgal altında gözlerimden dökülen her damla yaş, senin için bilesin. Hangi diyârda yüreğin, yokluğun benim rûhumu tarumar etti. Hissettiğim duyguların tarifi yok. Çehreme hasretle bakan yokluğunun derin sancısı, temâşa kalbimin derinliklerine de iniyor ve ardından ince bir sızıyla mâhur beste çalıyor kalbimin en hassas yerinde. Sararan gül yaprakları gibi döküldün hecelerime. Hapsettiğim duygular bendimi aştı geçti. Yalnızlığın kollarına bırakıverdi gözlerin gözlerimi, ne vakit seni düşünsem gönlüm elem dolu bir hâle büründü.

Sevginle rûhuma işleyen benliğini unutmak mümkün mü? Kalbimde filizlenen bahar gülünün kokusu yayılıyor her bir yana, nice sevdalıların kavuştuğu âna tanık oluyorum. Sana olan özlemim gittikçe artıyor. Yazdığım her mısra senin aşkınla mühürleniyor. Müptelâyım asûde gözlerine, bir ses versen sevdiğim koşulsuzca sana gelirim. Gelincik çiçekleri gibi nârin bakışlarına hasret kaldım sevgilim. Dağladı kalbimi gamlı şehir sensizliğin verdiği girdap dolu gecelerle...

Köhne sokaklarda biçâre sesime ses, gönlüme nefes olursun diye bekledim seni. Yazdığım her mısra senin kalbine:

MUAMMA

Zemheri karanlıkların sağanak yüzüyüm

Divâne aşıklar gibi dolanırken içim

Biçâre gönlün cevap vermiyor. Niçin?

Efkârına yenik düştü bedenim

Kaldırımlarda yürüyor ruhûm

Hüznünle savuruyor beni hayat

Kalbimin kırılan dalları can bulur mu?

Çiçeklenir mi renk renk?

Tılsımını kaybetmiş bu iklime

Düşer mi peşi sıra cemreler?

Issız, sessiz, sedâsız her yer

Sanki zamansız, apansız oluyor her şey

Sûretim bir ihtilalin okunduğu yazıt

Nicedir ruhumu okşayan eller yok niçin?

Gönlüm âmâ değil, görüyorum

Bir gün biter bu hüznü saran muamma.