ÜZGÜNÜM ÇOCUĞUM

TEOG yarışının birinci etabına az bir süre kaldı.

Çocuklarımızın en güzel yıllarını, o minicik dimağlarına kara bulut gibi çöken, anlaşılmaz soruların cevaplarını bulmak için uğraşırken, onlara hafta sonu tatillerini bile çok gördük.

Onlara , sen kazan yavrum dedik.

Fen Lisesi olmazsa, bilmem ne Anadolu Lisesi olsun dedik. Anadolu Liselerini yabancı dil ağırlıktan çıkardık, tüm liseleri “Anadolu Lisesi” yaptık. Öğretmeni iyi şeçemedik, müfredatını her yıl değiştirdik, derslerini n boş geçmesine aldırmadık, yine de şu sınav kargaşasından vazgeçmedik.

Çocuklarımız olan bitenden habersiz yarışacaklar. Onlar yarışırken, onların diğmalarına ‘kazan’ sözcüğünü şifreledik. Çünkü annenin, babanın, öğretmenin umudu sende dedik. Hele öğretmenin umudu bir başka çeşit. Sen kazanınca, onlar da kazanacak. Öğretmenin 20 TL’lik kurs ücretini alırken gülümseyecek ve arkasından “Benim bu kadar öğrencimden şu kadarı şu derece girdi.” diyerek; kendisine “özel ders” kapıları açacak.

Aman evladım, öğretmenin cakasını, milli eğitim müdürünün, okul müdürünün fiyakasını bozma.

Sen kazan ki, annen ‘altın günlerinde’ övünsün, kazan ki, baban okey masasında böbürlensin.

Aman evladım sen kazan ki, sana özel etüt veren öğretmeninin kesesi dolsun. Sen kazan ki, test kitabını basanlar milyonlarına milyonlar katsın.

Halbuki sen, madem tüm okullar Anadolu Lisesi oldu, bu yarış niye soramadın. Bizler de sordurmadık.

Sakın ola ki, “Benim suçum ne? Bana neden doğruları anlatmadınız? Ben neden çocukluğumu yaşayamıyorum?” gibi acayip sorularla kendini meşgul etme. Sen sadece “kazan” sözcüğüne odaklan.

Ben sana bir şey diyeyim mi çocuğum? Biz büyüklerden sana “hayır” yok. Bundan sonra bu ayıbı düzeltmek sana düşer. Çünkü bizler beceremedik. Onun için bu yarışı kazanırken çektiğin sıkıntıları düşün ki, yaşayamadığın çocukluğunu, senden sonra gelecek kuşaklara iyi anlatabilesin. Kısacası, bundan sonra çözüm sende çocuğum.

Esen kalın.