CEVAPSIZ ÇINLAMA

Ertelenmiş hayatın yaşanmamış anlarının zirvesine çıkarak bir rüzgârla sana geldim ben. Savurdum kötü yaşanan her şeyi. Öyle bir halet-i ruhaniyete büründüm ki, bir çıkış kapısı bulamadım. Yüreğimin tüm odakları sana bağlıydı. Sevda kapısı ardına kadar açıktı tek bir cümleyle ifade etmiştin. “Sevdamız baki sevdiğim” demiştin. Yıllar yılları yollar yolları kovaladı. Şimdi sadece akılda kalan hafızamdan silemediğim bana bıraktığın tek bir cümleyle bir dala tutunmuştum.

Sadece tek bir kapı ardımda bıraktım. Geçmişe maziye dalıp gidiyordum. İki seçenek vardı benim için ya buna bir dur demeliydim veya geçmişe hapis olmaya devam edecektim. Ben bunu artık sonlandırmayı dur demeyi seçtim. Demir attığın yalnızlığı sonlandırmalısın dedi iç sesim. Buğulu gözlerle konuşmaya devam etti. Yalnızlığın saltanatı altında daha ne kadar yaşayabilirsin? Diye sordu

Ey sevgilim yalnızlık; kör olmuş gözlerim onu göremiyorum ertelenmiş hayatın girdabından bir ses bir ışık seda gönder. Ruhum hissetsin sağır olan kulaklarım artık işitsin. Cevapsız çınlama bu. Belki de senin sevgini duymak beni ürkütüyor korkuyorum sevdiğim….

Artık birbirimize kenetlenip geleceğe bakarak bir yol ayrımında değil güneş açan gönlümüzün dimağında buluşmalıyız. Kalbin yeter ki duysun beni ben seni beklerim. Kasvetli dar dünyamdan kendimi kurtarmalıydım. Şayet bir adım atacaksam bunu seninle başarabilirdim. Hangi iklimde yetişen bir bitki örtüsüydüm. Kökünden söküp atmalıydım içimdeki dikenli yılların bana sunduğu kötü hatıraları.

Geleceğe umut dolu gözlerle bakan bir insandım artık.  Geçmişte yaşadığım ne varsa bir ders çıkarmıştım. Biliyor musun bunu sen olmadan başaramazdım. Yıktın tüm köprüleri kırdın ördüğüm duvarları aştım bütün engelleri. Gönlüm gazellerle değil özlem duyduğum gül yapraklarıyla örülen bir duvardı artık. Ruhum seninle bütünleşerek buluştu. Kader boyutunda birleşerek buluştuk seninle. Sessizliğe adanmış yüreğimin sesini sen açtırdın.

Şimdi gönül sana pervane aşkına divane hasret çamlarının kokusunu çektim sensizken. Göğün yere bakan yedi katı altında dahi olsam senin aşkını işitiyorum. Hiçbir semte uğramamış yüreğim sensizliğin hasretini çekmiş yılların bana verdiği sadece hüzün bulutuymuş. Gönlüm senin varlığınla ayağa kalktı. Ruhum senin azminle huzura mutluluğa erişti.

Yüreğim ertelenmiş sevgi yumağını yegâne yaşamak istiyor. Seni anınca gözbebeklerim büyüyor. Aşkın kapısı bana ardına kadar açık önüme serilen umut mutluluk tohumlarının filiz verdiği ana sende tanık ol. Duy sesimi buğulu gözlerimin umut fidesi dalgalanan ruhum mutlu yarınlara davet ediyor. Gönlümün gül kokulu yâri sensizlik diyarını terk-i diyar eyledim…