HARESE

“Harese” nedir bilir misin oğlum? Arapça eski bir kelimedir. Bildiğin o hırs, haris, ihtiras, muhteris sözleri buradan türemiştir. Harese şudur evladım: Develere çöl gemileri derler bilirsin, bu mübarek hayvan üç hafta boyunca, yemeden içmeden , aç susuz çölde yürür de yürür; o kadar dayanıklıdır yani.

Ama bunların çölde çok sevdikleri bir diken vardır. Gördükleri yerde o dikeni koparır çiğnemeye başlarlar. Keskin diken devenin ağzında yaralar açar. O yaralardan kan akmaya başlar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha hoşuna gider. Böyle yedikçe kanar, kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz ve engel olunmazsa kan kaybından ölür deve. Bunun adı haresedir. Demin de söyledim, hırs, ihtiras, haris gibi kelimeler buradan gelir. Bütün Ortadoğu’nun adeti budur oğlum. Tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur.

Zülfü Livaneli’nin “Huzursuzluk” adlı kitabının girişinden alınmıştır bu bölüm. Bu alıntıyı sizlerle ikinci kez paylaşmamın nedeni ise, Ortadoğu’da yaşanan IŞİD zulmü konusunda ve Ortadoğu’da oynanan acılı bir oyunun içerisinde olmamızdandır. Ortadoğu’da yaşanan zulüm, bir çeşit haresedir. Mardinli Hüseyin ile IŞİD zulmünü misliyle yaşamış Ezidi kızı Meleknaz’ın ve kelamın çocuklarının hikayesidir “Huzursuzluk” adlı kitap…

Livaneli’nin bu kitabı sevda ile acının iç içe geçtiği bir Ortadoğu gerçeğini okuyucu ile buluşturmuştur. İşte, bu nedenle ve bazı okurlarımın isteği üzerine, ikinci kez bu paylaşımı yaptım.