YIL 1954-YIL 2011 YÜKSEK YARGIDA DEĞİŞEN NE?

Yıl 1954 ve Demokrat Parti Milletvekili Sinan Tekelioğlu Büyük Millet Meclisinde konuşuyor:

“ Hâkimler de birer memurdurlar. Diğer memurlardan hiçbir farkları yoktur.

(…)

Hakimler kanun haricinde hareket ederlerse ne yapılır?

Mesela Habeşistan’da veya İbni Suud hükümetinde bir hâkim yanlış hüküm verirse, o hâkim derhal idam edilir. Bizde ne kararlar veren hâkimler vardır! Onların kararlarını temyiz de tasdik etmiştir. Şimdi soruyorum, böyle hâkimleri işten atmayalım mı? Millet hukukunu Zir-ü Ezber etmekte devam etsinler mi?

4 sene tecrübe devresi geçirdik, millete kendimizi arz ettik, millet beğendi bizi, icraatımızı beğendi, yeniden iktidara getirdi. Şimdi icra devresine girmiş bulunuyoruz. Onu da milletin istediği şekilde icra edeceğiz, milletin hakkını müdafaa edeceğiz ve kurtaracağız. (…) mahkemeler T.B.M.M’ye bağlı bir teşekkül haline getirilmelidir”

Evet, Demokrat Parti’nin 1954 seçimini kazanır kazanmaz gündemine aldığı konulardan biri Mahkemeleri Tekelioğlu’nun dediği gibi “Meclise bağlı bir teşekkül” haline getirmek… Veya “Hükümete bağlı” bir teşekkül haline getirmek…

Mecliste muhalefete mensup milletvekilleri bunun Anayasa’ya aykırı olduğunu, demokratik ilkelerini çiğnediğini, “Kuvvetler ayrılığı” ve “Hukukun üstünlüğü” esaslarını yok saydığını söylediler ama Demokrat Parti ikinci kez büyük bir çoğunlukla iktidara gelmenin coşkusuyla, muhalefetin sesine kulak bile vermiyordu.

Nitekim meclisten alınan yetki ile çıkarılan kanun hükmü doğrultusunda Yargıtay üyeleriyle birlikte, Yargıtay Başkanının Yardımcısının ve Başsavcının işine son verildi.

O tarihlerde zorunlu emekli yaşı 65’ti. Ama hükümet o fıkraya göre eğer gerekli görürse, görevine 20–25 yaşlarında başlayan her memuru, 45–50 yaşındayken emekliye ayırabilirdi. Ancak yüksek yargı, yargıçlar ve profesörler bu kapsamın dışında idiler. Onlar, istedikleri takdirde 70 yaşına kadar görevde kalabiliyordu.

İşte Tevelioğlu’nun konuşmasında belirttiği gibi amacı başka da olsa, yargıçlar ve profesörler de diğer memurlar gibi hükümet tarafından istendiği zaman emekliye ayırttırılacaktı.

Ve yasada yapılan değişiklikten sonra yargı Demokrat Parti’nin arka bahçesi oluverdi.

O günlerdeki bazı gazetelerin manşetlerinde örnekler ise şöyle:

“ Temyiz Reisi ve 6 üye tekaüt edildi. Emekliye sevk edilenler arasında ikinci reis ve Cumhuriyet Başsavcısı da var”

“Meclis Emeklilik kanununda yapılan tadilatı kabul etti. Profesör, Yargıtay ve Danıştay üyeleri memurlar gibi 25 hizmet yılından sonra veya 60 yaşında tekaüt olacak”

O günkü siyasi tabloya bakıldığında durum aynen şöyledir.

“ 2 Mayıs 1954’te yapılan seçimde Demokrat Parti, 541 üyeli mecliste milletvekili sayısını 502’ye çıkardı- CHP 5 ilde çoğunluğu alabildi, milletvekili sayısı 31’e düştü-Bölükbaşı’nın partisi de Kırşehir’de kazandı 5 milletvekili çıkardı- iktidarın seçimden sonraki ilk işleri;

1-      Kırşehir’i ilçe haline getirmek ( Düşmanlığı görüyor musunuz? Kırşehir’i zamanın millet partisi kazandı diye il olan bir yeri ilçe yapıyorlar…)

2-      Yüksek yargıçları işten çıkarma yetkisi almak.

3-      Muhalefetin seçimlerde radyodan konuşma hakkını kaldırmak…

DP’nin 1954 seçimlerinde aldığı başarının ilk acı faturaları maalesef bunlar olmuştu. Yargı üzerinde oynana oyunlar 1950’lerde de vardı, şimdi de var. Maalesef, hukukun üstünlüğü üzerine yemin edenler, her zaman ettikleri yemini unutmuş ve yargı üzerindeki oyunlarına devam etmişlerdir.

                                                  KAYNAK: Altan Öymen’in ÖFKELİ YILLAR KİTABI