BİR MASALDI HAYAT

Yine dargın bulutlar kırgın öksüz kalmış. Hayatın girdabında ses duyurma meziyetleri içerisinde mücadele ederken; öyle dalgın bir vaziyette durmakta mı? Kalbini kendi ruhunu hüzünle bezelemekte mi? Akıp giden zaman içerisinde kaybolmuş hatıraların, anıların su yüzüne çıkması ile tariflere sığamayan bir duygu akışında hayatının yaşam sınavıyla çabalamakta. Oysa insanların önüne dizayn edilmiş birçok yol var. Fakat gözler kör, gönüller sağır, yüreğine kilit vurmuş, her şeye küskün, farklı bir yol ayrımın da olan insanlar…

Bir masalmış hayat bir varmış, bir yokmuş diyerek başlayan ve uzun bir yolda yer alan. Ne kadar garip değil mi? insanlar birçok yolda yer aldılar. Kimi insan ıssız pencereden usulca yaklaştı. Bu etkileşiminin sebebi ne? Yahut ta kurdukları kurgunun anlamı ne? Uzun düşüncelere dalmış beyinlerini yormak ile bir uğraş içerisinde yaşam sürerken; bilmiyorlar ki su akar yolunu bulur. Ne istersen iste ne dilersen dile yalnız zamanında var olur.

 Ruhuna rahmet yağdığını hisseden, gözlerinden akan yaşı hüzünle adlandıran ve birçok duyguyu aynı anda yaşayan insanlar… Hayat bir kum saati gibidir yavaş yavaş azalır. Bazen ise, her şey bir anda adeta uçurtma gibi uçup gider. Ne olduğunu dahi anlayamazsınız. O yüzden sevda çiçeğinizi soldurmamalısınız. Gönül şanlı bir nehir gibi akarak nevbahar yapraklarının içerisinden süzülüp akmak ister. Tarifi yoktur sevgi bağı kuvvetli olanlarının.

 Gönül suskun her yer karanlık mehtaba doğru bakan gözlerin gözlerimi tarumar etti. Bir enkaz yığınında dahi olsam gönlün beni duyar söylediğim her kelimeyi işitir. Çırpınırsın ben hissederim,gönülde olmak güzelde açan sevda çiçeğini soldurmak güzel mi? Bir aşk nidasıyla büyüttün belki, karanlık sokaklarda gezerken bir ışık aradın. Nazımda niyazımda her şeyde sen vardın. Hiçbir şeyden bir sebep aramadan yaşayarak anlamak var. Bu inat niye? Bu sevda bahçesine adım attığın anda, sanki her yer de senin ayak izin var oldu. Hasbelkader sen bu yolda yürüdün ve hiç bırakmadın. Bazen tümsekte, ya da yokuşta yahut ta düz yolda…

Kuytu köşelerde gizlenerek hemen pes etmedin. Her şeyden vazgeçmedin. Senin nebzinde hayat bir masaldı bir varmış, bir yokmuş diyerek başlayan ve aşk nidasıyla çağlayan ırmaklar gibi, sessiz kaldım senin efsunlu bakışlarına… Oysa mutluluğun resmi sana bir gölgen kadar yakındı. Sen görmüyor farkına varamıyordun. Gönlünden bana akan şanlı bir nehir var oluyor. Ben ise yüzümdeki tebessümle taçlandırıyordum. Dedim ya tıpkı masallarda ki gibi bir varmış, bir yokmuş misali…