VE SEYİRCİLER İĞRENÇTİLER…

            “Müzik durdu. Baterist trampetin üstünde kreşendo çeken bir triomla yapmaya başladı.

Ortadaki büyük hamak kaldırılmıştı. Akrobat git gide daha hızlı olarak sallanıyordu trapezin üzerinde. Karşı trapezin üstünde de ayaklarını trapezin iki halatı ucuna geçirmiş, gövdesini ileri fırlatmış, ellerini öne uzatmış bir kadın akrobat sallanıyordu.

            Erkek akrobat havada iki takla atacak ve kadın akrobatın ellerini tutacaktı.

            Büyük çadırın içindeki seyirciler nefessizdiler.

            Neyi seyrediyorlardı?

            Erkek akrobatın düşüp düşmeyeceğini.

            Ve iğrençtiler.

            Bir insanın ölümle çatışmasındaki heyecanın zevkini satın almışlardı beş-on liraya.

            Düşecek mi, düşmeyecek mi?

            Ona bakıyorlardı.

            Bilmiyorlardı ki bir insanın ölümle çatışmasını seyretmeyi hak etmek , aynı çatışmayı göze alma cesaretini ispat etmiş olmakla mümkündür.

            Onlar ise kıçlarının altında bir minder, solukları kesilmiş gözleri çivileşmiş bakıyorlardı havada sallanan akrobata.

            Düşecek mi, düşmeyecek mi?

            Ve seyirciler iğrençtiler.”

            Çetin Altan “Seyri bedavadır, buyrun…” başlıklı köşe yazısında ölümle yaşam çizgisinde olan toplumsal bir çirkinliği, gerçekten dünyanın bir tarafında şöyle veya böyle bazıları ölüm kalım savaşı verirken çoğunluğumuzun seyirci durumunda oluşunu işte böyle anlatmış…

            Akrobat olayı sadece bir örneklemedir insanoğlu için. Para için hayvan güreşleri düzenleyenler, Suriye’deki, Libya’daki ölümlere seyirci kalanlar aynı seyirci kitlesidir... Bu gibi olaylarda ahkam kesip de sadece seyircilik yapanların akrobatı seyredenlerden ne farkı olabilir?

            Yaşam ve ölüm çizgisinde olan ülke insanımızın Suriye bataklığındaki çırpınışlarına seyirci kalanların, akrobatın düşecek mi düşmeyecek mi olayından bir farkları var mı ki?

            Ve, bu seyirciler gerçekten iğrençtir.