TOPAL KARINCA MİSALİ..

Yalancımız, düzenbazımızla, mutlularımızla, mutsuzlarımızla, ezenlerimizle, ezilenlerimizle, korkaklarımızla, cesurlarımızla, okumuşlarımızla, okumamışlarımızla ve dahi daha daha nicelerimizle..

Aynı topal karınca misali yepyeni umutlarla yeni bir yıla girdik. Geçmiş yıldan yeni yıla merhaba desek de, yine hiçbir şeyin değişmeyeceğini bilerek başladık 2015 yılının yaşam mücadelesine..

Bu ülkenin insanları dostluğa hasretti. Bu ülkenin insanları sevgiye hasretti. Gelin görün ki, herkes birbirine kazık atmak, güçlülerin zayıfları ezmek, velhasıl herkes, her gün birbirinin gözünü çıkarmak için yarıştı durdu.

Eskiye “yeni Türkiye” dendi ama, eski Türkiye’yi arar olduk. Demokrasi aldatmacılığı yaparak, mehter takımı gibi iki geri bir ileri yürüyüşü başlattık. Yine sonuçta “topal karınca” misali, çağdaş ülkelerin demokrasi anlayışına “göremesem de yolunda ölürüm ya!” diyerek yeni yıla taşıdık umutlarımızı..

Kestirmeden gidersek, bizim “topal karınca” öyküsünü hele bir aktarayım da, sonra söyleriz bacı diyeceklerimizi. Bugüne kadar yazdın çizdin de ne oldu serzenişinde bulunmayın, dedik ya değişen hiç bir şey olmasa da “topal karınca” misali umut yolculuğumuza devam edeceğiz..

**

Topal karıncaya bağdat’ta rastlamışlar.

“Hayrola, nereye böyle?” diye sormuşlar.

“Hacca gidiyorum” demiş.

Bakıp gülmüşler:

“Bu halle mi, bu ayakla mı?”

Topal karınca da bakmış suratlarına:

“Gidemesem de yolunda ölürüm ya!”

Bizim ki de o hesap..

Sonuçta biz bize benziyorduk. Değişimden söz ediyorduk ama, neyin değiştiğini, nelerin değişmediğini hala farkında olamadık.

Benim ülkemde üç aşağı, beş yukarı hep böyle gitti bazı umut söylemleri..

Sözün kısası, yine geldi yeni bir yıl. Ama değişen ne, değişemeyen ne hep beraber göreceğiz. Bazı şeylerin değişmediğini görenler ve göremeyenler için, ne yapalım;

Ne derler?

“Fakirin ekmeği umutmuş!”

Dedik ya, bizimki de o hesap..

Esen kalın.