SIKINTILI BİR SOHBET

Adam dertli, sıkıntısı yüzünden okunuyor. Biraz da kızgın bir hali var gibi… Adamın durumuna bakınca, benimle dertleşmek istediği belli ama söze nereden başlayacağına karar verememiş durumda olduğunu hissederek: “Gel dedim, sana bir çay söyleyelim de öyle konuşalım.” dedim. Ve tenha bir masaya oturduk…

Çaylarımız gelmeden adam başladı makineli tüfek gibi derdini anlatmaya. “Emekli olduğumu biliyorsun. Bu devirde tek maaşla çocuk okutmanın zorluğunu da biliyorsun. Kız üniversiteyi bitirdi, üç yıldır iş arıyor. Bizim aldığımız maaş ortada, vallahi ne yapacağımı bilmiyorum…”

Eyvah! dedim. Selam verdik, borçlu çıkacağız! Adam herhalde borç para isteyecek diye, araya girdim ve:

“İş bulmaya da bazı  argümanlar giriyor. Eğer dayın amcan yoksa, bu konuda işimiz sakat…” demeye kalktım ama adam melül melül yüzüme bakıyor. İçimden ne yapayım, nasıl yardımcı olayım? diye düşünürken, birden bire havayı değiştirmek için, “Gel sana bir fıkra anlatayım!” deyiverdim. Süleyman Nazif’in karşısına sakat, dilsiz bir dilenci çıkmış, halini gösterip sadaka istemiş. Süleyman Nazif, adımı itip geçerken, “Bana ne?” demiş. “Seni bu hale kim getirdiyse git derdini ona anlat!”

Ne demek istediğimi anladı mı, anlamadı mı bilmiyorum ama gelen çaylarımızdan yudumlama başlayınca yüzüne baktım. Yüz ifadesinden fıkramdan alınmadığına ve yanlış anlamadığına da sevindim doğrusu…

Çaylarımızı yudumlarken onun kime oy kullandığını bildiğim için, kendi kendime söylenir gibi, “… Ve bu dünyada bu zülüm senin sayende. Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer ve üzüm gibi eziliyorsak,

Kabahat senin,

Demeye dilim varmıyor ama.

Kabahatin çoğu senin canım kardeşim!”

Bir şey demedi. Sadece cılız bir sesle “Eyvallah” dedi. Gitmeye kalktı, yüzüme “Haklısın” der gibi baktı. Ben, ona karşı hatalı mı davrandım diye düşünürken, kafenin müzik yayınından şu nağmeler yayınlanıyordu:

“Dertleri zevk edindim

Bende neşe ne arar?”

İçimden, “keşke bu şarkıyı dinletselerdi.” diye geçirdim. Belki o zaman sıkıntılı kardeşimizle nasıl konuşulacağını daha iyi bilebilirdim…

Muallakta kalan, kendi düşüncelerime göre falso yapmanın ruh hali ile, kafeden ayrılıp evime doğru yollandım…