ŞAKA DEĞİL

14. Louis , Versailles sarayını yaptırmak için çağının en ünlü mimar, mühendis, heykelci, oymacı, bahçıvan ve bu konuda uzman olan ustaları toplar.Saray, zamanın parası ile bir milyara mal olur.

' Güneş Kral' diye anılan 14. Louis 1691 yılı başında bu saraya yerleşir. Yüzlerce odası olan dillere destan olan sarayın bir eksiği vardır...

HELASI YOKTUR.

Zamanın asılzadeleri, Güneş Kral başta olmak üzere , def-i hacet etmek için oturaklarına tünerler, kapıda nöbet  bekleyen uşaklar efendileri  gittikten sonra dolu kabı, pencereden aşağı boca ederlermiş.

17.Yüzyıl Fransası  idi bu...

Halbuki o zamanın Osmanlı  Saraylarındaki bizimkiler, kubbeli hamamlarda şakır şakır yıkanır, def-i hacet etmek için ayakyoluna (Helaya) gittikten sonra bir güzel taharetlenir(yani şeyini yıkar) günde  beş vakit abdest alarak, Versailles uygarlığına caka yaparak yaşayıp giderlerdi...

Şaka değil, aradan yüzyıllar geçti, insanlık çok ilerledi. İnsanlıkla birlikte bin odalı saraylarımızın yanında ne gökdelenler yaptık. Dağ gibi apartmanlar çoğaldı. Ne yazık ki, Versailles Sarayı örneği olmasa bile, belediyelerimizin yetenekli yetkililerinin başarıları sayesinde kanalizasyon yapımları ya unutulmuş, ya da def-i hacet işinin sonunu düşünmemişlerdir.

Şaka değil, aradan yüzyıllar geçmesine rağmen...

Def-i hacet çukurları dolduğu zaman, Def-i hacet kamyonları (Vilanjör)  gelir, etrafı saran mis kokuları içerisinde, insan oğlunun  def-i hacet çıkmalarını deposuna alır ve kentin bir başka köşesindeki çöplük denilen yere boşaltır...

Ne yazık ki, arıtmasız şehircilik kültürünün çağdaş görüntüsü içerisine tüy diken gülünç bir yaşamdır bu...

Kısacası, yüzyıllar öncesinin def-i hacet kültürünü bir başka çeşitlemesi devam ededursun, bu konuda ne kadar yol aldığımızın hesabı sizlere kalmış...