ÖLDÜRMEYİN. YAŞAMIN KIYMETİNİ BİLİN

“Pazar sabahı bir genci vurdular,

Yirmi ikinci baharında.

Takır takır kurşunladılar,

Kapkara namlularda.”

Antonie DE Exupery İspanya’da kardeş savaşını anlatıyordu:

“İnsanlara karşı hiçbir saygı duyulmuyor. Bütün partilerde, bir hastalık gibi, vicdan duyguları araştırılıyor insanların.

Acımak bilmez cellatlar gibi, neleri varsa dört bir yana saçıyorlar… Koca bir ülkeyi batırabileceklerini hiç düşünmeden.

İşte bir sürü komite?. İnsanlar arasında temizlik yapma kararları veriyorlar. Ölçülerini ikide bir değiştirerek, arkalarında yığınla ölü bırakıyorlar; sadece.”

Sonra Oktay Rıfat “Aşağı yukarı” da son sözü söylüyordu:

“Boğazından lıkır lıkır geçen

Şu suyun kıymetini bil

Nedir ki bu mavilik deme

Pencereden görebildiğin kadar

Göğün kıymetini bil

Kıymetini bil çiçek açmış bademin

Güneşli odanın çamurlu sokağın

Beyazın siyahın yeşilin

Pembenin kıymetini bil

Dirilik öyle bir şey yürekte

Sevinçle çırpınır

Kavak yelleri eser insanın başında

İnsanoğlu kızar öfkelenir savaşır

Halk için girişilen savaşta

O korkulu sevincin

Öfkenin kıymetini bil

Bil ki bu

Budur işte

Güneş yalnız dirileri ısıtır

Güneşin kıymetini bil.”

Ama her ne olursa olsun, ister savaş, ister bir başka ölümcül bela.

Ve insanoğlu her zaman olduğu gibi güçsüzlüğünü bahaneler arayarak okuyordu:

Ve Kur’an

Ve İncil

Ve Tevrat

Ve Zebur

Ve hepsi de “Öldürmeyin, yaşamın kıymetini bilin” diyordu.

Kaynakça: Hasan Palur