OKU OKU BOK… SONU

Bu memleket sadece şair, yazar ve milletvekillerinin tutuklandığına değil, bazı kitapların bile tutuklandığına tanık olmuştur.

Bu memlekette, kitabı daha piyasaya çıkmadan yazarının tutuklandığına şahit olmuştur.

Bu konularda bir başkadır benim memleketim. Biz, yasaklarla büyüyen anlı-şanlı bir ulusun çocukları olarak, insanımızı önce vatan haini ilan eder, sonra astığımız kişinin mezarını türbeye çeviririz!

Dedik ya, nelere tanık olmadı ki bizim kuşağın insanları…

Konu yazarların tutuklanmasıyla ilgili olunca, yakın tarihimizden biraz ileriki tarihe kadar trajikomik diyebileceğimiz vaka o kadar çok ki…

Uzak zamandan, günümüze dek değişen hiçbir şey yok maşallah!

Yakınlar bilinir, biz bugünkü söyleşimize biraz daha uzaklara gidelim.

Can Yücel’in ‘Rengahenk’ adlı kitabı basılıp yayınlandığında, bu şiir kitabı piyasadan toplatılır, kitabı ile birlikte Can Yücel “Vatana ihanetten” yargılanır. Aradan uzun yıllar geçtikten sonra Can Yücel aklanır.

Can Yücel aklanan kitabının tutuklu bulunan 503 adedini 3,5 yıl aradan sonra Adliye deposundan almaya gittiğinde şaşırır.

Ünlü şair bu olayı şöyle anlatır:

“Adliyenin ayniyat muhasibi ile birlikte aşağıya depoya indik. El fenerimiz yok. El yordamıyla sağı solu araştırıyoruz. Kedi kadar bir fare elimin üstünden atlamaz mı? Ulan ben kitaplarımı teslim alacağım, farenin ne işi var burada? Ayniyat muhasibi şöyle yanıt verir:

“Can Bey, bizim kabahatimiz yok, lağımlar taştı!”

Arama devam ederken, ayniyat muhasibi şöyle mırıldanır:

“Bu sütunun altına başka bir kitapla birlikte koymuştuk. Hay Allah, adı neydi yahu… oku…’lu  bir şeydi galiba…”

“Oku oku, boktur sonu mu?” diye sorduğumda ayniyat muhasibi:

“Tam üstüne bastın, ayağını kaldır ayağını…” dedi. Nihayet kitaplarımızı tanınmaz halde bulduk.”

Can Yücel’in anlattıkları böyle.

Evet, bu memleket nelere tanık olmadı ki ve daha nelere tanık olacak?

Velhasıl, yazmakla-çizmeyi boş verin, şarkıların bile yasaklandığı bir garip ülkedir, benim memleketim…