NAZIM'IN DEDİĞİ GİBİ

Yaşamak güzel şey hiç kuşkusuz... Sağlıklı olduktan sonra, yürümek, koşmak, arkadaşlık etmek, bir şeyler okumak, ne bileyim bir fincan köpüklü kahveden bir yudum almak, mesala bir sigaradan bir nefes çekmek, yapabildiğince hiçbir karşılık beklemeden insanlara, öğrencilerine yardımcı olmak güzel şey...

Ancak , bu kadarla bitmez iş...Uzun yaşayıp da anlamsız yaşantılarla takvim yapraklarını koparmanın değeri yoktur. Yaşamak ama insanca yaşamak, özgür ve onurlu yaşamak gerekir.

Derler ki, avuç içinde başparmaktan el ayasına doğru gördüğünüz eğri çizgi, yaşam çizgisiymiş... Bu  çizgiye  bakıp, çizginin uzunluğuna veya kısalığına göre avunabilir veya moralinizi bozup kader çizginize küsebilirsiniz...

Elli yıl öncesi ile bu günleri karşılaştırıp, kader çizginize bakmadan da insan ömrünün ne kadar uzadığını, yaşam şartlarının güzelliğini veya kötülüğünü  mukayese etmek ne kadar kolaysa, bu konuda mutluluk duymak, veya mutlu olduğunu sanmak da güzel şey ...

Yaşamak güzel şeydir kuşkusuz... Ama gelişen dünyaya ayak uydururak yaşamak...Rezil olmadan yaşamak...Kafa yeteneğini kaybetmeden yaşamak...Genç kuşakların yaşam heyacanlarına tarla korkuluğu gibi engel olmadan yaşamak...gençliğe  güzel örnek olarak, onların önüne çıkabilecek bağnazlığa karşı çıkarak yaşamak güzel şey...

Nazım Hikmet'in dediği gibi; '...Yani öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı /Yetmişinde bile, mesala, zeytin dikeceksin/Hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil/Ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için yaşamak; yani ağır bastığından...'