MUHTAR VE BAŞKAN

Muhtarın  biri yanında on –on bir yaşlarında oğlu ile Belediye Başkanının odasına girer.

-Başkan senden şikayetçiyim…

-Hayrola Muhtar nedir şikayetin?

-Mahallemizin yolu…

-Yahu daha bu yıl yaptık ya !

-Yaptınız ama kazdılar ve yollarımız köstebek yuvası gibi oldu.

-Başka ne istersin?

-Otobüs seferleri ,  yolcu durakları…

-Başka ,  başka?

-Pazaryeri…

Velhasır  Başkan sormuş Muhtar  söylemiş. Sonun da istek listesi uzamışta uzamış. Muhtarın istemeyeceği başka bir şey kalmayınca, başkan Muhtarın oğluna dönmüş:

-Oğlum okula gidiyor musun?

-Bu yıl bitirdim.

-Karnen nasıl?

-Hepsi pekiyi

-Aferin sana Baban sana hediye aldı  mı?

-Yooo!

-Bir bisiklet de mi almadı?

-Yooo!

-Para falan?

-Yooo!

Başkan Muhtara dönmüş;

-Yahu ne biçim babasın! Oğlun  ilkokulu pekiyi ile bitiriyor, ortaokula  geçiyor , sen aferin oğlum deyip bir armağan  almıyorsun.

Muhtarın tepesi atmış:

-Benimle alay mı ediyorsun Başkan? Fukara işçinin biriyim ben. Param mı var, çocuğuma armağan alacak?

Bu kez Belediye Başkanı gürlemiş:

-Yolunuzu hangi koşullar altında yaptığımızı bilmez gibi, benden bir sürü şeyi  bir anda yapmamı  istiyorsun. Benim param mı var? Benim durumum da  senin  gibi .

Muhtar çıkar , Başkan muhtarı biraz ikna ettiğini düşünerek, önümüzdeki aylarda  kalabalık olan personelin  maaşlarını, vaat ettiği  bazı işleri nasıl yapacağını düşünmeye başlar…

Kısacası isteyen de haklı, Başkan da haklı .  Bu biraz Nasrettin Hoca’nın  tekerlemesine benzedi ama, durumu ahvalı böyle yazdı kalem .

Bir gazete yazarının bugün  söyleyeceği başka ne var ki!

“doğru söylerim halk razı değil, yanlış söylerim Hak razı değil “ demek ten başka