“ KURBAN’IN OLAM…

Hz. İbrahim bir gece rüyasında oğlunu Allah yolunda kurban etmesi emrini aldı. Buna fena halde üzüldü ve babalık şefkati galebe ederek bunu adi bir rüya saydı. Lakin, üç gece üst üste aynı rüyayı görünce, iş değişti. Bunun, Allah’ın bir emri olduğunu anladı. İşte, o zaman nefsiyle en büyük mücadeleyi yaptı. Bir taraftan babalık sevgi ve şefkati, diğer yandan Allah’ın emri arasında kalmıştı. Oğluna karşı büyük muhabbeti, Allah’a ise sonsuz itaati vardı.

Hz. İbrahim, Allah’ın emrine karşı gelemeyeceğini bildiği için nihayet oğlunu ona kurban etmeye karar verir ve durumu oğluna anlatır.

Oğlu:

_ Baba, dedi. Sana emredilen şeyi yap. İnşallah benim bu belaya sabrettiğimi görürsün. Yalnız senden üç ricam var.

Babası, bunların ne olduğunu sorunca, şu cevabı verdi:

_ Bu işi yaparken, babalık şefkatinin üstün gelmemesi için yüzümü ört. Sonra acı ile çırpınarak sana güçlük vermemem için ellerimi ve ayaklarımı bağla ve nihayet durumu anneme haber verme.

Hz. İbrahim, gözü yaşlı ve kalbi dağlı olarak oğlunun bu son isteklerini yerine getirir. Onun elini, ayağını bağladı. Yere yatırdı. Yüzünü örttü ve bıçağını çekti. Bismillah diyerek boğazını kesmek üzere iken Cenabıhak ona seslendi:

_ Ey İbrahim, elini çek. Gösterdiğimiz rüyaya inanarak sadıklardan ve iyilerden olduğunu ispat ettin. Bize olan sevgini her şeyden üstün tutmayı bildin. Biz de oğlunun yerine sana bu kurtuluş karşılığı verdik.

Hz. İbrahim, bu ilahi hitap karşısında titredi. Bıçak elinden düştü. Dönüp baktığı zaman yanı başında bir koç gördü. Hemen onu alıp tekbir getirerek Allah’a kurban etti.

İşte, yılda bir kere Kurban Bayramında kurban kesmemiz, bu olaydan kalmadır. Tevrat, bunun ishak olduğunu yazarken, Kur’an-ı Kerim ise olayı anlatır, lakin isim anmaz. İslam ulemasına gelince, onlar bu oğlun ishak değil, Hz. İsmail olduğunu istidal ve kabul etmişlerdir.

Bu yorum farkının temelinde Hz. İbrahim’in Sami soyunun ortak babası diye bilinmesi vardır. İslamiyet, Yahudileri oğul İshak, Arapları da oğul İsmail’den türemiş sayarak, aslında her ikisi de sami olan soydaşları birbirinden ayıran soyut sınırı çizer.

“ Gurban adına, bir sal yâdına

   Senin oduna a gülüm,

   Yandım, bilmedin” diyen bir Azeri şarkısı ve Nida Tüfekçi’nin;

    “ Kurban olan kalem tutan ellere

       Kâtip arzuhalim yaz yâre doğru…”

Türküleri ile tüm İslam âleminin KURBAN BAYRAMLARINI kutluyor, ülkemde akan kanın bu kutsal bayramın inanç kazanımları ile durmasını, ülkemde barış ve sevgi rüzgârlarının esmesini diliyorum.

Kaynakça: Türk ve İslam Ansiklopedisi cilt:1 Fasikül: 1