KÖRLERİN ÖYKÜSÜ…

Dere tepe, dağ, ova dolaşmasını seven tek gözlü bir adam varmış. Yürür yürür gider. gider gider

yürürmüş.

Bir gün uzaklarda renkleri karmakarışık bir köy görmüş; alacalı bulacalı garip bir köy. Yaklaşmış köye doğru. Yolları bir tuhaf, evleri bir tuhaf, insanları bir tuhafmış köyün…

Girince köyün içine, anlamış meseleyi. körler köyüymüş burası. Kadınların, erkeklerin, çocukların sonuçta herkesin sımsıkı kapalıymış gözleri.

Gezgin adam karar vermiş burada yaşamaya:

‘’ Hiç değilse benim bir gözüm var’’ diyormuş, ‘’ Körler ülkesinde şaşılar kral olur, derler. Bende bunların başına geçer yaşarım.’’

Körlerin gözleri yokmuş ama, elleri, kulakları, burunları çok hassasmış. Kendilerine göre bir düzen içinde yuvarlanıp gidiyorlarmış.

Adam şaşkın hallerine bakıyormuş onların. Yürümeleri, konuşmaları doğrusu başka türlüymüş.

Bir gün körlerden biri ötekinin malını aşırmış. Sadece tek gözlü adam görmüş bunu. Bağırarak ilan etmiş:

Köreler:

‘‘Nereden biliyorsun, o kadar uzaktan duyulmaz ki’’

‘‘Ben duymadım, gördüm. Gözüm var benim, görüyorum.’’

Körler göz diye, görmek diye bir şey bilmiyorlarmış. Uzun yıllar içinde çoktan unutmuşlar bu hissi. ’’Ne demek görmek?’’ demişler, ‘’Nasıl görüyorsun yani duyulamayacak mesafeden anlıyor musun ne olup bittiğini?’’

‘‘Anlıyorum tabii…’’

‘‘İnanmayız, imtihan edeceğiz seni…’’

Adamı almışlar, uzakça bir yere dikmişler. Tecrübeleriyle biliyorlarmış o uzaklıktan hiçbir şeyin işitilmeyeceğini.

‘‘Anlat bakalım, şimdi biz ne yapıyoruz?’’ demişler.

Adam anlatmış:’’ oturuyorsunuz, konuşuyorsunuz vs…’’ derken, körler bir evin girmişler, bağırmışlar:

‘‘Anlatsana…’’

‘‘İçeri girdiniz, göremiyorum ki…’’

Körler bilemedikleri için içeri girmenin ne olduğunu ,’’ Ne olmuş yani içeri girmişsek. 50 cm fark etti, anlat anlat’’ demişler.

‘‘Arada duvar var göremiyorum.’’

‘‘Sen atıyorsun , demincek tesadüf etti. Bak şimdi bilemiyorsun.’’

‘‘Ben duymuyorum, ben  görüyorum’’ diyormuş adam.

‘‘Öyle şey olmaz’’ demişler, ‘‘ sende bir bozukluk var. Saçmalıyorsun, acayip şeyler söylüyorsun. Hekime muayene ettireceğiz seni…’’

Adamı yaka paça köyün hekimine götürmüşler. Hekimde kör tabii…

Elleri ile yoklamaya başlamış adamı. Yoklamış yoklamış ve ve parmaklarını adamın gözlerinde gezdirirken:

‘‘Buldum’’ demiş. ’’Bozukluk burada…’’

Adamın Açık olan gözünü kastediyormuş hekim ve ,’’ saçmalaması normal bundan dolayı ‘’ diyormuş.

‘‘Ben şimdi hallederim, düzeltirim onu!...’’

Körler ülkesinde KRAL olmaya kalkan gezginci zor bela kurtarmış kendisini oradan.

Aktardığım öykü H.G. Wells’tindir.

Körler görenleri kendileri anlayamazlar, kendilerine benzetmek için, görenleri de kendilerine benzetmeye çalışırlar. Bazen kendilerine benzemediklerini de başka bir türlü bertaraf etme yoluna giderler.

Evet, biz öykümüzü aktardık ve sizlere şöyle bir soru yönelttik:

Kıssadan hisse alınır mı acaba ?