KISSADAN HİSSE GİBİ!

Trafik kazalarında çarpışmalar, arkadan bindirmeler, şarampole yuvarlanmalar, araba içerisinde sıkışıp kalmalar, yollarda mahsur kalanlar, doğasal ve trafik nedenine dayandırılan ölümler süre dursun; çerçevesi kalın telden gözlüklü, başı takkeli, beyazlaşmış sakalı olan bir sürücü…

İşte bu takkeli sürücü, otoyollardan birinde ters yöne girer. Acelesi olacak ki bastırdıkça bastırıyormuş gaza, havaların iyi olduğu bir zaman şeridinde.

Tabii, sonuçta trafik polisi durdurur kendisini. Ters yönde ve hız sınırını aşmış olan sürücüyü sorguya alır:

- Milletvekili misiniz?

- Hayır…

- Yargıç, savcı falanda değilsiniz herhalde?

- Hayır değilim…

- Diplomatik dokunulmazlığınız da yok?

- Yok.

- Tamam, oldu siz ceza yazabileceğim vatandaşlardan birisiniz ama önce şunu söyleyin, ters yönde gittiğiniz bir yana bir de neden bu kadar korkunç hız?

Takkeli, gözlüklü, sakallı beyazlamış sürücü:

- Çok geciktim de, demiş; onun için… Baksanıza herkes geri dönüyor…

- Peki, nereye gidiyorsunuz siz?

- Onu bir Tanrı biliyor. Ben sadece elimden geleni yapıyorum…

Trafik polisi lahavle çeker ve:

- Peki, anladım, demiş; buyurun gidin. Siz belli ki, siyasi erkin danışmanlarından birisiniz.

Kıssadan hisse gibi sohbetimize hiçbir yorum yapmadan, sohbetimiz yavan da olsa, sizlere hoşça vakit geçirtmek veya bir şeyler söylemek istediğimi bildiğiniz için, hız kesmeden devam ediyorum:

TOPLU SÖZLEŞMELER

Belediyenin birinde işçilerin aldığı maaşlar sık sık gündeme gelirmiş. Bu maaş konusunun sürekli gündeme gelmesinden çalışanlar hiç de memnun değillermiş. Yalnız işverenin korkusundan ağızlarını açıp, bir şeyler de söyleyemiyorlarmış. Bu konuyu başkanlarına anlatmışlar. Başkanları da işveren pozisyonunda olanları ile görüşmüş ve ortak bir noktada mutabakat sağlamışlar. Bundan böyle maaşlarını alacakları kâğıtları imzalayacak, kâğıtta yazılı olanlara da asla tepki göstermeyeceklermiş.

İşçiler, maaşlarını alırken imzaladıkları kâğıtta şöyle bir cümle yazıyormuş; “Maaşlarınız tamamıyla size has ve özel bir meseledir. Bunu içindir ki, sizden başka hiç kimse maaşınızı bilmemelidir.”

Emekliliği yaklaşmış, bu yüzden korkuları azalmış ve biraz da demokrat geçinen bir eleman maaşını alıp kâğıdı imzalarken, bu cümleyi okumuş ve imzasının altına şu cümleyi yazmış.

“Merak etmeyin, kimseye maaşımı söylemeyeceğim. Ben de sizin kadar utanç içindeyim”

Pablo Neruda’nın şiirinden alınmış bir dörtlükle bitirelim sözümüzü:

“ Yavaş yavaş ölürler

   Seyahat etmeyenler,

   Yavaş yavaş ölürler okumayanlar,

   Müzik dinlemeyenler

   Vicdanlarında hoş görmeyi barındırmayanlar.”