KISSADAN HİSSE

   Bir dağ köyünde, tek başına yaşayan hamile bir kadın varmış. Günün birinde bu kadın dağda gezinirken, yaralı bir gelincik yavrusu bulmuş. Vahşi bir hayvan türü olmasına rağmen, gelinciği çekinmeden evine götüren kadın onu tedavi etmiş ve evinde beslemeye başlamış. Zamanla gelincik uysallaşmış, öyle evcil olmuş ki, kadının yanından ayrılmaz olmuş.

  Zamanı gelince birkaç ay sonra kadının bebeği dünyaya gelmiş. Hem evine hem bebeğine bakmakla oldukça zorlanan kadın, bir gün kısa süreliğine işe gitmek zorunda kalmış.

   İşte ne olmuşsa o gün olmuş. Bir gün kısa süreli işinden eve dönen kadın, kapının önünde ağzı kanlı bir şekilde duran gelinciği görmüş. Gelinciği bebeği ile evde yalnız bıraktığını bildiği için gelinciğin bebeğini öldürdüğü düşüncesi ile gelinciği oracıkta öldürmüş. Ancak, tam o sırada içeriden bebeğin ağlama sesini duymuş. Hızla bebeğinin odasına giren kadın beşiğin içindeki bebeği ve bebeğin yanı başında duran, gelincik tarafından parçalanmış yılanı görmüş. Anlayacağınız vahşi gelincik kadına olan vefa borcunu ödemiş.

   Öykü, Ahmet Şerif İzgören’ in kitabından alınmıştır. Hayat böyle bir şeydir. Bazen sormadan soruşturmadan, olayların nedenini niçinini incelemeden yaptığımız ani olumsuz hareket ve davranışlara pişmanlık duyduğumuz zamanlarla doludur. Yaptığınız ani bir şey sizlere hayat boyu acı verebilir. Bu nedenle şu Kızılderili atasözü bizlere örnek olsun.”Biri hakkında karar vermeden önce onun makosenlerini giy ve ay üç defa görünüp kayboluncaya kadar karar verme.”

   Kıssadan hisse işte…