GÜNÜN KUTLU OLSUN ÖĞRETMENİM

Tam 12 yıl önce, Kapalı Çarşı’da Işıl Işıl yanan kuyumcu dükkanlarında bakıyordu. Yanında genç bir kız vardı. Kolundaki sevgilisine yüzük beğendirmeye çalışıyordu. Çünkü yarın nişanlanacaklardı.

12 yıl öncesinin yüzük beğenmeyen kızı, şimdi 11 yaşındaki oğluyla, 3 yaşındaki kızının annesiydi. 12 yıl az çile çekmemişlerdi. Bütün bir ayı nasıl geçireceklerini bir Allah, bir de onlar gibi olanlar bilirdi.

Bu yıl oğullarını sünnet ettireceklerdi. Türk geleneğinde sünnet düğünle olur, oyunla olur, çalgıyla olur, giyim kuşamla olur, sözün kısası parayla olurdu.

Her erkeğin anısını da anasını da sünnet düğünü, her babanın yüreğinde oğlunun sünnet düğünü yatardı. Gelenekti bu! Hem de köklü bir gelenek. Ama kahrolası yoksulluk bu geleneği silip süpürüyordu. Yapmayacaklardı düğünü. Hiç olmazsa oğlanı giydirip kuşatalım, dediler.

“Beyaz elbise alalım, işlemeli takkesini, pabucunu, çorabını bir tamam edelim.” dediler.

“Sünnetçiyi eve çağırırız, bir iki yakın dost gelir, olur biter.” Çıktılar yola vardılar İstanbul’a.

Kapalı Çarşı kapalı kutu. Şuymuş, buymuş, oymuş derken para suyunu çekti. Zaten etleri neydi ki butları ne oldu. Kaldırımın ortasında kalakaldılar. Karı koca birbirlerinin çaresizliğinin suskunluğu içinde bakıyorlardı. Birden 12 yıl öncesinin yüzük beğenmeyen kızı, “Ben çaresini buldum!” dedi. “Yüzüklerimizi satarız!”

Dünya başında döndü. Yüzüklerini satacaktı ha! 12 yıl öncesinin, o mutlu günlerinin yüzüklerini satacaklardı. Kapalı Çarşı’ydı orası, kapalı kutuydu…

Alırken başka, satarken başkaydı. Bir kuyumcunun verdiği parayı saymadan ceplerine koyup dışarı fırladılar.

22 yıldır yutulan tebeşir tozunun karşılığıydı bu! Bu ne “Boş beşik!” hikayesi, ne de “Boş kalan çerçeve!” serüveniydi…

Bu, bir öğretmenin “Boş kalan parmağının” öyküsüydü…

***

Bu alıntı rahmetli Hasan Pulur hocamın 24 Kasım 1988 tarihli yazısından alınmıştır.

Evet, bugün öğretmenler günüdür!

Hadi beyler, beyefendiler, hanımlar, hanımefendiler, yetkililer, yetkisizler, dernekler, dernekçiler… Gün bugündür!

Boş verin ek gösterge, boş verin öğretmenlerin özlük eğitim sorularını… Sevgili öğretmenler için bol salçalı nutuklarınızı atın, bangır bangır bağırın, ellerinden öpün, bedava tarafından bir şeyler yapın işte!

Evet, bugün 24 Kasım!

Günün kutlu olsun benim çilekeş öğretmenim.