GAYRİ CİDDİ BİR YAZI

Ekonomik krizler bizim ülkemiz gibi olanlarda, bağışıklık kazanmış hastalık gibidir. Bu iş genellikle şöyle olur : Ekonominin biraz düzün gittiği dönemlerde, iktidardakiler sağdan-soldan borç alır sonra bu paralarla eş dost paylaşımı başlar.

 Borcu ödemek için yeniden borç alır, bu kez eşe- dosta daha fazla dağıtılır, sonunda ekonomide toplu taşıma araçlarında olduğu gibi sıkışma hareketleri görülür. Sıkışmadan sonra biraz borç alınır ve alınan paralar yine eşe-dosta dağıtılır.

  Bu gidişatın sonucu olarak, havuzlama sistemine geçilir ve havuzun başına damat getirilir. Sağ olsun Türk milleti fedakardır. Hele esnafımız o kadar fedakar ki, mallarından büyük bir bölümünü stoklama yapar. Bu malları kendisi için stok yapan namerttir. Her şey ileride millet mal bulmakta zorlandığında sıkıntıyı gidermek içindir!

   Ne var ki, kriz halinde bankalar da görev zararına uğrama hastalığına yakalanır. Bankalarda bu durum hasıl olunca, yine halkımız devreye girerek elinde avucunda ne varsa döviz biriktirme işine başlar. Ve Cumhur ”milli para!” çağrısını yapar. Bir kısım vatandaşlarımız, ABD dolarını bırakıp milli paramıza dönüş yapar. Özellikle para havuzunun başında olanlar ve yandaşlar faizlerin yükselmesi ile gece yarısı bavullu ulaşımla bankalara koşarlar. Sabahın köründe daha iyi faiz veren banka araştırılır. Böyle fedakar kişilere uyku haram olur.

   Fedakarlık biz Türklere has olduğu için, kriz halkın büyük bölümünde, asgari ücret sahte savaşlar nedeniyle kriz mi? Keriz mi? mücadelesine dönüşür. Sonuçta krizin kaymağını yiyen fedakar kesimin yedikleri yanlarına kar kalırken, asgari ücretin ne olacağı, maaşlarına yüzde 5 zam yapılan, bordro mahkumlarından yeni fedakarlık beklenirken, saz ozanı Zühtü mırmır yeni TC bütçesinin görüşmelerinin nasıl sonuçlanacağını, krizde ezilen keriz kesimlerine şöyle seslenir :

   “Yumurtam olsun rafa / bütçeyi kaldır rafa

   Avucunu yala dur / sende varken bu kafa”