CUMHURİYET

Cumhuriyetin ideolojisi “TAM BAĞIMSIZLIK” içinde sürekli devrimlerle çağdaş uygarlık düzeyine ulaşmaktı.

Bu ideoloji, Mustafa Kemal’in şu sözleriyle açık seçik bellidir:

“-Bütün dünya bilsin ki, benim için tek yanlılık vardır; Cumhuriyet yanlılığı, düşünsel ve sosyal devrim yanlılığı…”

Tam bağımsızlığın amacı ve sosyal devrim yanlılığı, Atatürk’ün her adımında, her eylemin de açıkça görülmektedir. O, bir konuşmasında Cumhuriyet ideolojisini şöyle açıklar:

“-Biz bu hakkımızı saklı tutarak, bağımsızlığımızı güvence altında bulundurmak için genel kurulumuzca, ulusal kurulumuzca bizi mahvetmek isteyen EMPERYALİZME ve bizi yıkmak isteyen KAPİTALİZME karşı kavga vermeyi uygun gören bu yolu izleyen insanlarız...”

Aslında Atatürk’ün kurtuluş savaşı boyunca, “ulusal kurtuluş ideolojisi” konusundaki sözlerini ve Cumhuriyet’i kurduktan sonraki sözlerini anlamayan veya anlamak istemeyenlere, yine onun şu sözlerini hatırlatmak isterim:

“-Biz batı emperyalistlerine karşı yalnız kurtuluş ve bağımsızlığımızı korumakla yetinmiyoruz. Aynı zamanda batılı emperyalistlerin güçleri ve bilinen her aracı ile Türk ulusunu EMPERYALİZME araç yapmak istemelerine engel oluyoruz. Böylece bütün insanlığa hizmet ettiğimiz kanısındayız…

Kurtuluş savaşı, “antiemperyalist” nitelikte bir savaştır. TBMM ulusumuzun yaşam ve bağımsızlığına karşı savaşım verenlere karşı, Atatürk ideolojisinden sapmayarak mücadele etmelidir. Emperyalist ve kapitalist sistem savunucularına savaşma yetkisi TBMM’nin asli görevidir.

Bugün geldiğimiz noktada, gördüğümüz kadarıyla TBMM asli görevinden kısmen uzaklaştırılmıştır. Yine kendimize şu soruyu yönelttiğimizde, “Atatürk’ün amaçları gerçekleşmiş midir? cevabımız hayırdır.

Rahmetli uğur Mumcu’nun dediği gibi:

“Atatürk’ün amaçları ancak, “Yasaksız bir demokrasi”ye kavuştuğu ve böyle bir demokraside “sosyal devrim yanlısı” yönetimlerin halkın oyu ile iş başına geldiği gün gerçekleştirecektir.

İşte bu nedenle güçlü parlamenter sisteme geçilmelidir diyoruz.

Cumhuriyet bayramımız kutlu olsun.

Kaynakça: Uğur Mumcu’nun bir makalesi