CEHENNEM !

Gelelim hikayemize…

Zaten böyle zamanlarda ne yazılabilinir ki…

Yalnız, bazıları yine hikaye mi diye serzenişte bulunacaklar ama, olsun. Böyle düşünenlere de, hikayelerin eğlenceli tarafına bakmalarını öneririz…

Bazılarınız da “Ben bu hikayeyi daha önce de okumuştum.” diyecek belki de, aktaracağımız hikaye “Arkası yarın!” benzeri olsun. Diyerek başlayalım hikayemize.

Adamın biri nalları dikince, öteki dünyaya göç ettikten sonra kendisini orada karşılayanlardan biri:

“Sen cehennemliksin… Yalnız burada iki cehennem var. Biri kapitalist, biri komünist cehennem. Hangisini tercih yapmak istersin?

Adam, hayattayken ne kapitalist olmuş ne de komünist… Düşünmüş taşınmış;

“Bir göreyim!” demiş.

“Hangisi işime gelirse orada kalırım!” Önce kapitalist cehenneme gitmiş, rezalet!

Katran kazanları kaynıyor, fırınlar harıl harıl yanıyor, zebaniler tuttuklarını içeri atıyor, ortalık ana baba günü, pislik diz boyu!”

Korkup hemen dışarı çıkmış:

“Bir de komünist cehennemi göreyim!”

Adamı almışlar ve komünist cehenneme götürmüşler…

Ne katran kazanları kaynıyor, ne fırınlar yanıyor, ne de ortalıkta zebani var!

Şaşırmış:

“Yahu buranın hali ne?”

Komünist cehenneminden biri cevap vermiş:

“Biz cehennemi bile merkezi sistemle yönetiriz. Bir gün katran veriyorlar, ateş yok, kazanın altını yakamıyoruz. Katranı verdikleri gün yakıt gelmiyor, ikisi birden gelince de zebaniler izne çıkıyor!”

Ve bugün yaşadığımız gezegenden gitmemek için uğraş verirken, cehennemin ancak yargılayanlar ve yargılanmayı kabul edenler için olduğunun düşünselliği içerisinde seviyoruz. İçinde yaşadığım dünya cehennemini…

Bütün acılara, hayal kırıklıklarımıza rağmen seviyoruz yaşadığımız cehennemi. Şairin dediği gibi “Bu cennet, bu cehennem bizim…”