CAN SIKINTISI

Denizin ortası ve sal üstünde bir adam…

Şilebin kaptanı, kazazedeyi görünce dümeni hemen sal tarafına kırar ve hoparlörle bağırmaya başlar;

       -     Hey saldaki, sen kimsin; bir kazazede misin?

Saldaki adam;

• Evet demiş; bir kazazedeyim…
• Teknen mi battı, ne oldu?
• Hayır, koltuğumda otururken fırlayıp düştüm buraya!

Şilebin kaptanı yanındaki ‘serdümen’ e dönmüş;

• Ne dediğini bilmiyor mübarek, demiş; kafayı yemiş olmalı, yine de kurtaralım onu; tayfalar bir merdiven sarkıtsınlar.

Sonra megafonla saldaki adama bağırmış;

• Bir merdiven sarkıtıyoruz şimdi kurtaracağız seni.

Saldaki adam;

• Hiç zahmet etmeyin ben sizin bildiğiniz kazazedelerden değilim. Ben koltuğunu kaybeden siyasetçiyim. Koltuğumu kaybettiğime göre batmam lazım!

Merhaba güne kıssadan hisse diyerek başlayalım dedik. Ve dedik ki, şimdiye dek olduğu gibi tv kanallarında efelenmeler sürerken yaşadığımız kent içinde de koltuğunu kaybedenlerin kanallardaki benzerliği aratmayacak efelenmelerine, efelenmelerin yanında giderayak ulufe dağıtım gösterileri ile sarmaş dolaş görüntüleri eşliğinde Erdoğan Tokmakçıoğlu’nun ‘CAN SIKINTISI’ dizelerinde dediği;

‘ Acaba n’etsek, neylesek, napsak?

Birkaç yüz metre tünel kazıp banka mı soysak?

Uygun bir orman bulup ateşe mi versek?

Yollarda ıslıkla ‘Harbiye Marşı’nı çalıp, darbeci diye kovuşturmaya mı uğrasak

Birkaç adam bulup pişpirik mi oynasak?

İlginç komplo teorisi senaryoları mı üretsek?

Kasaptaki etlere soğan mı doğrasak?’

Aslında değişmiyor bizdeki siyasi arenada ki gördüğümüz can sıkıntısı filmleri..

Siz, siz olun boşverin bizlerin ne dediğimize, boşverin demek istediklerimize…

Keyfiniz yerindeyse bırakın koltuk sevdalılarının kindar söylemlerini, gönderin kendinizi can sıkıntısının olmadığı yerlere…

Esen kalın.