BUGÜN 23 NİSAN, GERÇEKTEN NEŞE DOLUYOR MU İNSAN?

Bugün yeniden hamaset nutuklar atılacak. Onları ne kadar sevdiğimiz ve önemsediğimizi söyleyeceğiz. Hatta şöyle veya böyle sahip olduğumuz makam koltuklarımız bile üç-beş dakikalığına onlara vereceğiz.

Evet, bugün 23 Nisan… Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı…

Büyük Millet Meclisi’nin duvarında kocaman harflerle “EGEMENLİK KAYITSIZ ŞARTSIZ MİLLETİNDİR.” Yazılı. Başkanlık makamında birkaç dakikalığına oturtulmuş bir çocuk…

Meclis salonunda ülke idaresinin sorumluları koltuklarında oturuyorlar. Çocuk, “Arkamdaki şu yazı da ne? Biz Atatürk’ün çocuklarıyız. Sahte gülüşlerle yalan söylemlerle bizleri kandıramazsınız. Şimdi soruyorum sizleri halkı mı seçti yoksa liderleriniz mi? Egemenlik milletin midir yoksa  ABD ve AB’nin mi? Bugün okullarımız laisizm düşmanlığı ılımlı İslam sentezi yavaş yavaş aşılanmaya çalışıyor. Atamızın bizlere emanet ettiği Cumhuriyetin temel ilkeleri yok edilemeye çalışılıyor… biz saydığımız bu birkaç nedenle bu bayramı kendi istediğimiz gibi kutlayacağız. Bizim sizinle bir ilişkimiz kalmadı. Biz çocuklar bu saatten sonra memleket idaresine el koyuyoruz!” gibi sözler sarf etmeye kalksa, neler yazılır, neler düşünülür, neler olur neler…

“Belki boşuna kaygılanıyorum” diye düşünüyor kürsüde oturan çocuk. Neşelenmek istiyor ama bir türlü yapamıyor. Beyinsel dizlerde ki film şeridi yavaş yavaş akıyor. “Bugün 23 Nisan bizim bayramımız, iyi de niçin bayram yapamıyoruz? Okullarda çok iyi eğitildiğimiz için mi? Paralı eğitime geçtiğimiz için mi? Başka ülkelerin çocuklarıyla aynı koşullarda yetişemediğimiz için mi? Üniversiteleri bitirip sonunda iş bulamadığımız için mi? Yarış atı gibi yetiştirilip çocukluğumuzu yaşayamadığımız için mi bayram yapıyoruz?..”

Sorular, sorular hızla geçemeye devam ediyor. Çocuk bu yapmacık bayram geleneğinden artık sıkılmaya başlamıştır. Bir gün de olsa çocukluğunuzu yaşamanın istemi ile kürsüdeki koltuktan yavaşça indi. Orada bulunan büyükler kendisini alkışladılar. Buna da bir mana veremdi çocuk. Ama o biliyordu ve düşünüyordu, bu alkışlar bir sahteydi.

Neyse… Bugün önemli bir gün. Çocuklarımızın bayramı. Her ne kadar bir takım yapmacıklarla sahte sevgi alametleri ile dolu günler yaşıyor ve yaşatıyorsak da bugünün önemini az buçuk yüreğinde hissedenlere Nazım Hikmet’ten birkaç mısra hediye edelim:

“…Dünyayı çocuklara verelim.

Kocaman bir elma gibi verelim.

Sıcacık bir ekmek somunu gibi

Hiç değilse bir günlük de olsa doysunlar

Bir günlük de olsa

Öğrensin dünya arkadaşlığı

Çocuklar dünyayı alacak elimizden

Ölümsüz ağaçlar dikecekler.”