ARKASI YARIN

Başların başı, insanların şaşı, biz diyelim falan ülkenin başı, siz deyin filan ülkenin başı…

Efendim, işte bu x ülkesinin başı, basında görünmeyi, ülkenin gençleri ile gözükmeyi çok severmiş. Kendisi eleştirilere karşı olduğundan, yaptığı tüm toplantılarda atıp tutmalarının arkasından, gündem ile ilgili soruları önceden ya hazırlatıp sordurur ya da kendi sorarmış…

Günlerden bir gün kendi açtığı on binlerce üniversitenin birinde, ekonomiden tutun da, dış politikaya kadar ne varsa anlatıp, ülkesinin dünya ülkeleri arasında nasıl zirveye taşıdıklarını bir güzel anlatmış… O kadar alkış almış ki, bu alkışların kendisine verdiği heyecanla, gençlerden birine:
‘’Söyle bakayım; Atatürk’ün bizlere bıraktığı miraslar nelerdir?’’

Soru sorulan öğrenci önce bocalamış sonra saymaya başlamış:

‘’Biir, Türk Dil Kurumu’’

‘’Onu geç’’ demiş ülkenin lideri.

‘’İkii, Türk Tarih Kurumu.’’

‘’Onu da geç..’’

‘’Cumhuriyet Halk Partisi.’’

‘’Onu da geç.’’

‘’Dört, Cumhuriyet!’’

Sözün tam burasında x ülkesinin başı, sevinç içinde ayağa kalkmış:

‘’Tamam.’’ Demiş, ‘’Orada dur.’’ Ve devam etmiş söylenmeye:

‘’Hay Allah, nasıl aklıma gelmedi? Öyle ya, Atatürk’ün kurup da benim kaldıramadığım bir tek Cumhuriyet kaldı. Neyse, zamanı geldiğinde onu da hallederiz.’’

Anlayanlara diyerek, benim gibi bir yazarın kıssadan hisse demeyelim de, teşbihte hata olmaz diyerek yazmaya çalıştığı öyküvari yazı ancak bu kadar olur diyerek, yazımızın sonunu bağlamadan ‘’Arkası yarın’’ desek nasıl olur?

Bir başka fıkramsı sohbetimizde, x ülkesinin başka düşüncelerinde buluşalım olmaz mı?

Evet, bir varmış bir yokmuş!..