ADAMLAR

Adam, beğenmezlik duygusu ile yüklü. O kadar olumsuz ki, eleştiri yapıyorum diye neredeyse kızdığı kişinin yedi sülalesine küfür edip bela okuyacak…

Adamın güzelim evladı üniversiteyi bitirmiş, iş için belediye başkanından yardımcı olunması istenmiştir. İstem, bazı nedenlerle yerine getirilememiştir. Adam, başlar sıyırmaya, hem öyle sıyırma ki başkanım yedi ceddine yetecek kadar… Kendisini ayıplamaya veya yanlış yaptığını söylesen, seni menfaatçi, başkanın yalakası diye bir güzel onurlandırır.

Adam, zamanın birinde, daha doğrusu adam kıtlığında belirli yerlerde koltuk sahibi olmuş, bu yafta ona göre kimsenin yapamayacağı başarılarla doludur. Ondan sonra, onun bıraktığı koltuğu dolduranlar beş para etmezin tekidirler.

O, partisinin başarısında en çok payı olan biri olarak kendini kabul eder. Bu nedenle de, zamanında belediye başkanından akaryakıt istasyonu yeri ister. İşi imar mevzuatları hükmünce yerine getirilememiştir. Artık, o başkan efendiye beslenen husumet asla bitmez. Başkanın başkanlığı sona erer, adamın öfkesi bitmez, saydırmalara yıllar sonra bile devam eder…

Böyle tiplerin kara çalma kompleksleri o kadar yüksektir ki, kızdı kişilerin davranışlarının nedenini asla öğrenmek bile istemezler. Onlar için haklılık tek taraflıdır.

Unutulmaması gereken şey, bir ozanımızın dediği gibi; “Barika-i hakikat, müsademe-i efkardan doğar.”

Bu ne demek mi?

Gerçeğin ışığı fikirlerin çatışmasından doğar.

Her zaman böyle midir?

Kimi zaman da fikirlerin çatışmasından ortalık kızışıyor ama, olsun. Yine de kızmak, kindarlığa dönüşecek kadar uzun sürmemelidir...

Eveet, geldik yazımızın sonuna.

 “Kimdir?” Bu adam diye soracaklara da, önce selam diyelim, arkasından da, böyle adamlar ne bir, ne üçtür?

Bu adamlar çoktur çok… İsterseniz etrafınızda şöyle bir göz atıverin.