1 MAYIS

Resmi adıyla “Uluslararası İşçiler Günü”, “Emek Günü” ve ya İşçi Bayramı” dır.

1 Mayıs 1977’de, emekçilerin şehit düştüğü İstanbul Taksim Meydanı’nda o tarihten beri bayram yapılamadı. Nedenine gelince neleri sayalım? Tabii en önemli neden işçi bayramına bazı kesimlerin sıcak bakmaması ve siyasi erk sahiplerinin işçilerden duyduğu sanal korkusu…

Hepinizin bildiği gibi 1 Mayıs katliamı sadece bizde yaşanmadı. 1886 yılında Chicago’da üç günlük bir genel grev sırasında, polis ateş açtı ve dört emekçi öldürüldü. Ertesi gün Hay Market( saman pazarı) denilen yerde bu olayı protesto etmek için bir gösteri yürüyüşü düzenlendi. Yürüyüş sırasında bir provokatörün attığı bomba, polisin göstericilere saldırmasıyla sonuçlandı. Barışçıl bir biçimde başlayan gösteri yedisi polis on kişinin ölümü ile bitti.

Evet, bu olayla ilgili dava sonunda da 4 kişi, halk önünde asılarak idam edildi. Bu acı olaylar, bugün tarihin sayfalarında anılıyor. Barışçı, iyi niyetli bir bayram havasında geçen kutlamalar yapılıyor. Türkiye’de DİSK başta olmak üzere birçok emek örgütünün niyeti de bu.

Ama nedense emek örgütlerinin bu konudaki uygar, barışçı yaklaşımlarını öven çevreler 1 Mayıs konusuna halen kuşkuyla bakıyorlar.

Batı ülkelerinde 1 Mayıs’a MAYDAY derler. Kelime anlamı “Mayıs Günü” olan bu deyim , aynı zamanda uluslararası yardım çığlığının da adıdır. Denizde ve havada bir tehlikeyle karşı karşıya kalanlar MAYDAY mesajı ile yardım isterler.

Kısacası 1 Mayıs hem emeğin bayramı hem baharın başlangıcı hem de bir felaket karşısındaki acil durum çağrısı.

Buna işçi bayramını da eklersek daha iyi tanımlamış oluruz.

Türkiye’deki yönetimler bugüne kadar 1 Mayıs’ı sosyal felaketle eş anlamda gördü. Hatta bazıları bugünün kutlamalarına “Komünist Bayramı”diye bile niteledi. Umarım bundan sonra bu anlayışlar değişir ve 1 Mayıs korkulu bir gün olmak yerine emekçilerin bir şenlik gününe dönüşür.

BÜTÜN EMEKÇİLERİN BAYRAMI KUTLU OLSUN DİYORUM.