MEVSİM ERİK

Havaların ısınmasıyla birlikte baharı geride bırakıp yaza merhaba derken marketlerin en ön raflarında, manav tezgâhlarının başköşesinde ve pazarda mücevher niteliğinde erikler görücüye çıkmaya başladılar. Görücüye çıktılar diyorum çünkü pahalı fiyatları sebebiyle ve nadir şekilde piyasaya giriş şekilleriyle adeta zümrüt taneleri gibi nazlı birer gelin edasında soframıza konulmak üzere yerlerini aldılar.

Yemyeşil erikler nasıl değer kazanmışsa bilmem kilosu dört yüz liraya kadar satılmaya başlanışmış. Ben çocukken oysa öyle miydi? Yazları köyümüze giderdik. Bizim gibi her ailenin çocukları torunları köye ziyaret amaçlı toplanırlardı. Hemen hemen her bahçede birkaç erik ağacı bulunmaktaydı. Canı sıkılan çocuklar birkaç ağaçtan topladığı eriği yer hatta yeşil olanlara burun kıvrılırdı. Kırmızılar seçilir, birer ikişer ağıza atılır yeşil olanları tavuklara verirdik.

Babaannem bahçeden topladığı kırmızı erikleri büyük kazanlarda kaynatır ve geniş tepsilere dökerek güneşte kuruturdu. Kış geldiğinde ise bu pestiller suyun içerisinde eritilerek meyve suyu yerine kullanılmaktaydılar. Bu pestiller ne içine katkı maddesi isterdi ne de durup dururken bozulurdu? Kanser olmamıza sebep olabilecek hiçbir muhteva içinde bulunmazdı. Vitamini bol ve sağlıklı besinlerdi.

Çocukken okulda resim yaptığımızda ben hep beyaz çiçekli ağaçlar yapardım. Bunlar ne diye sorduğunda arkadaşlarım erik ağaçları derdim. Beyaz çiçekleri olan narin dallı, çocukluğuma dair aklımda kalan en güzel şekiller. Uzun yıllar oldu beyaz çiçekler açan erik ağaçlarını görmeyeli. Sahi bu kadar erik ağacına ne oldu?

Bulduğumuz toprak parçasının üstüne ev yapma hırsımız oluştu zaman içerisinde. Bazı kimselerinde müteahhit olup kısa yoldan cebini para görme isteği belirdi. Hal böyle olunca yeşil alanlar yok olmaya başladı. Sanırım önümüzdeki yıllarda bu yeşil erikleri de bulamayacak duruma düşeceğiz. Çünkü erik ağaçları artık yok denecek kadar azaldılar. Etrafımız beton yığını oldu. Yeşil alan kalmadı diyebiliriz. Köyler kalmadı ki pestil yapan insanlar varlığını sürdürmeyi başarsınlar. Havaya ne dökülüyorsa uçaklardan köyde yaşayanların ağzıyla konuşayım; “Erik ağaçları erik de vermiyor artık”

Bu gidişata dur demezsek ve ağaç dikmezsek, etrafımızı yeşillendirmezsek zaman içerisinde insanoğlu kendi sonunu hazırlayacak diye düşünüyorum. Ağaçlar bizim için çok önemli insanlar artık geniş evlerde oturma hayallerinden vazgeçmeliler. Her bina arasında yeşil alan olmalı. Tarım arazilerinin iskâna açılmaları zorlaştırılmalı. Mahallelerde eskisi gibi erik, dut, incir ağaçları olmalı. Kuşları da besinsiz ve yuvasız bırakıyoruz.

Başka canlıların yaşam alanlarına saygı göstermeyenlerin alanları da zaman içerisinde kalmaz. Kuşlar gibi zaman içerisinde bizde besin ve huzur bulamayacak hale geleceğiz.

Hep yeşil kalmanız dileğiyle, Sevgiyle kalın.