YÜREĞİN FERYADI

Güneş bugün bana küs sanki ışıklarını benden esirgiyor gibi. Renklerini   zerrelerine  kadar  işliyor.  Bilmiyorum ama bulutlarla dans eder gibi gülüp eğleniyor bana bakarak… Bazen sımsıcak yakarken aynı anda üşütüyor, bazen de üşütürken kor gibi yakıyor.  Güneş mi yoksa ben mi ikilemdeyim. 

Güneş bana neden küstün? Işıklarını benden esirgiyorsun. Oysa ben seninle nefesleniyor, seninle ağlıyor, seninle gülüyor, seninle mutluluk deryasına kulaç atıyordum.  Beni bulutlarına esir mi düşürmek istiyorsun?  Yüreğimin bulutlarına sakın dokunma.

Gece mi içimin kor alevli halini söndürebilen?  Gece saklandığını biliyorum çünkü ben seni görebiliyorum. Gece yarısı üzerime bir şeyler alarak alelacele avazım çıktığı kadar bağırıp seninle beraber çığlık atmak istedim. Gözlerimi gözlerine göndererek senin narlı derinliğinde emin adımlarla yürümek istedim.  Oturdum bir banka içime attığım ne varsa ağlamak istedim.  Sensiz ağlanılır mı? Gözlerimden süzülen yaşlar akıp gitti sel oldu.  Bir rüzgârla savrulan yüreğim esip gitti yel oldu. Hani her şey seninle güzeldi?   Hani her şey seninle özeldi?  Neydi beni senden alan kalbimin derinliklerinde hissettiğim yüreğimin derin sancısı…

Bir rüzgârla geldim sana kapanmıştı gönlümün her yanı. Oysa kalbimde güller açtırmıştın,  açan gülleri neden solduruyorsun? Şimdi her yanım isli ve karanlık biliyor musun? Gönül pencerem aşka çağırmıştı düş rengim beyaza boyanmıştı.  Siyahın feryat denizinde boğulurken; Ruhum sana kavuşmayı arzularken; sevdamın gazelleri dökülüyor.

Umut penceresinden bakarken;  ruhum tuzla buz olurken neden yoktun sen? Topraktaki güller,  kardelenler,  çiğdemler ağlarken yüreğimin de ağladığı her anı hissettin mi? yüreğinin iç güzelliğini yansıtmıştın gözlerinle anlatmıştın. Ben aheste aheste erirken sen bir nefeste gülüyordun.  Sensizken bile her zaman seni hissettim ve her zaman seni düşündüm.  Sende hissedebildin mi?  sende düşünebildin mi? Sadrımın harlı alevinin dumanı daha ulaşmadı mı? Ben kendimi sana adadım.  Ben kendimi sana gökkuşağı gibi açtırdım.  Öyle bir açtırdım ki,  sevdanın doruklarında yaşattım.  Kalbini cennette açan güllerle döşedim,  sen koklayasın ve beni unutmayasın diye.  Aşkını kalbime mühürlerken sana şarkılar besteledim şiirler yazdım.  Sana şiirler yazarken;  kalemim sitemliydi. Aşkını nakış nakış işlerken sana hücrelerimi yar eyledim. İrisinden irisine öyle bir riya akıttın ki diyar diyar dolaştım.  Sevdamı tüm zerrelerime kadar hissederken ruhumu dipsiz kuyulara atma. Kanayan yaramı kapatma gözlerimin ışığını söndürme dilimi lal etme. Umut kervanımın yolunu kesme, dilek ağacımın dallarını kırma ürkek bir ceylan gibi yalnız bırakma.

Zifiri karanlıklarla dolu bir dünya kurma ve bana sakın küsme…