SEVDA SANCAĞI

Bir ağacın kovuğundan çıkan gölge misalidir insan ve kimi zaman dalları budanmış yeniden doğar gibi çiçek açar.  Kökleri sağlam olur toprağı ise, verimli. Her ağaç dalında birçok meyve verir. Güne masmavi bulutlarla kaplı gökyüzüne bakarak gözlerini açar ve selam verir…

Dedim ya insan bu bazen çöl olur ruhu lakin çöl olan ruhunu gökkuşağı ile açtırır yaşadığı duygu seliyle… Umuda güneş açar, huzura çiçek açar, sevgiye sağlam temeller ile adım atar. Çizdiği yolda bazen gazel yaprakları döşeli olur, kimi zaman ise yemyeşil bahar mevsimini solur. Berrak bir su gibi akar içinde var olan duygular. Sonra o duyguları yaşatmak ister kararlıdır ‘’ İnanmak başarmanın yarısıdır’’ der içindeki sese ve kaldığı yerden devam eder. İçindeki sesi susturarak…            

Sonra müptelası olduğu gönlünde bitmek tükenmek bilmeyen bir yolunun var olduğunu anlar. Çünkü yüreğinden süzülen kokusu insanı mest eden sevda yapraklarının yoludur yolu. Sağanak sağanak kalbine yağar da yağar bu aşk yağmuru…  Bu aşkın fidesini hiç bırakmak istemez köklerini sağlam tutarak büyütmek ister. Sabahın seheriyle esen rüzgârın havasını soluyorken, yüreğinden sevdiğine çağlayan ırmaklar gibi bir şiir akar da akar…

Katmer karası gözlerinin olduğu ana tanık olmuştur. Sırma saçlarını, kırlarda gezindiği anı görmüş ve en asli hislerini anlatmak isteyerek, ona duyduğu aşkı en derin duygularla dile getirmiştir. Dudaklarından dökülen kalbi hislerdir, çıktığı yolun güzergâhı mutluluk nehrinden geçer. O yolun yolcusu her insanda bulunmaz.  Onu o yolda yürüten aşk-ı derun sevdası yapan sevdiğidir. O yanında olmasa dahi, nereye giderse gitsin sevdiğinin yanında olduğunu hisseder. Sevmek, sevilmek, aşkı yaşamak zaten böyle değil midir?

Gönül denizinde efsunlu bakışlarıyla sıla nehrinde buluşur sevdiğiyle, mutlu ve umut dolu yarınlara göz açmak için niyet alır. Yüreğinde taşıdığı hisleri sevdiğiyle beraber yaşamak bir ömür yaşatmak en doğal hakkıdır. Sonra bir çınar ağacı kadar büyük olan aşkını, ömrünün sonuna denk yaşatmak istediği için söz verir kendine. Bazen hüzün yaprakları yağsa da, önüne tüm engeller dayansa da ve ruhunu esen deli rüzgâr örselese bile, vazgeçmez sevdiğinden. Çünkü aşk-ı derin sevdası alabildiğine büyüktür. Kalbinde dalgalanan sevda sancağıdır…