GÖNLÜNÜN MERKEZİ

     Bir sen olmalısın birde kelimelerin önüne serilip sana seni anlatan olmalı, öyle anlatmalı ki seni sana yüreğine nokta atışlar yaparak hissettirmeli. Gönlünün merkezine almalı seni, duygularını bakışlarıyla anlatmalı gözleri gözlerine değmeli. Sadece susmalı gözler anlatmalı tüm her şeyi… Hazinesinden sevmeyi sevilmeyi barındıran hayatını aşk ile bir sevgi yumağıyla süsleyerek, anlatımlar yapan bakışların olmalı açan gülün kokusu, esen rüzgârın sesi,  ruhumda uçan kuşların cıvıltısı her yerde bir iz bırakan acı tatlı hatıralar. Duygularıma esir düşen yüreğimin sevda tınısı. Bu sevda ikliminde dört başı mamur dolanmalı mıydım. Yoksa yağan yağmurun sesiyle içimdeki duygularımın hepsini dışa mı aktarmalıyım yahut ta zamana mı bırakmalıydım. Akışına bırak tabiri ile çok sevdiğim yazar Nevzat Tarhan’ın da dile getirdiği gibi; “zaman en değerli sermayemiz” O yüzden zamanın boşa harcanmaması en doğru olan.

Marifet yüreğin meşrebinden yavaş, yavaş süzülür ansızın gelir ve asla gitmesini istemez insan. Sabahın ilk ışıklarıyla gözlerini açtığında hüznünü geride bırakarak güven duyduğu başını göğsüne yaslayarak ağladığı biri olmalı insanın ve gönlünde her zaman yer edindiği sevgi dimağı var olmalı. Yüreğinden çağlayan ırmaklar akmalı sevgi ile yoğurulmuş kat be kat çoğalan mutluluk tohumları ekilmeli kalbine, yosun tutmuş denizlerde gezinerek hayatı sürdürerek yaşamamalı her insan. Hayata dışarıdan değil! İçeriden bakmalı ateşi yakarak söndürmemek adına aşkın tek heceli hâlini kullanarak hayatı doludizgin yaşamalı en önemlisi de aşkı ve sevgiyi hissetmeli dağın eteklerinden sevda yokuşunda tırmanmalı tüm kayalıklara. Asılmalı tüm iplere sıkıca sabrederek asla pes etmeden mücadele etmeli. Ruhunda barındırdığı sevgi gözlerinden okunmalı bir nilüfer çiçeği gibi suyun içinde yaşamalı insan öylece narin ve zarif…  Aşkı ararken gözleri gönlünün nereye doğru yol aldığını hisleriyle yüreğine  ilmek ilmek dokumalı  Mısralarında gezinen, hissederek  kaleme aldığı şiirler geniş kapsamlı duygu hazinesine sahip olduğunun habercisiydi. Aslında yüreğine yegâne dokunan sevgi, aşk hissini yaşıyordu.  Bir defa gönlünün merkezinin kapısını aşk çalmış ise kalbinin en ince derinliklerinde hissederek hayatı boyunca yaşar insan. Karanlık gecelerden aydınlık sabalarla güne gözlerini açar ve tatlı bir tebessümle güne merhaba der tüm içtenliğiyle…

İçinde yankı yapan sesini kalbinin ritimli atışını, duydu sevmeyi  yarınlara bırakmamak gerekir diye düşündü milimi milimine olsa dahi yaşayarak hayalini kurduğu her şeyi umut ederek var etmek en doğrusu değil midir? Her insan böyle düşünemez bırakır kendini yalnızlığa ve adeta bir yere hapseder. Uçurumun dibinden esen bir yel gibi bakar aşk ve sevgi gibi duygulara anı yaşayarak hayatın insanlara sunduğu ikramları  tatmak  yerine geriye değil ileriye bakmak  önünde olan yola revan olmak en doğrusu yeter ki vazgeçmeyin gönlünüzde yer edinen duyguları tutkuyla yaşayın.

Sevin, sevilin…

.