ELLERİ ÖPÜLESİ ANNELER

Anne bir ummandır. Anne sonu gelmeyen bir şefkat kucağı, merhamet ocağı, evlatları için gerektiğinde bir kalkan,  daima korumaya alan, ucu bucağı görünmeyen bir sevgi pınarı…

Anne olmak birçok kez yüreği bağrında bir ceylan ürkekliğinde koruyan, kollayan, hassas dokunuş sahibi olan sevgi abidesi. Çocuğu için tüm hayatından feragat eden, kendi hayatını evlatlarına adayan, sınırı koşulu olmayan yollardan geçerek çaba sarf eden bir savaşçıdır. Anne olmak için illaki doğurmak gerekmez. Bir çocuğu sarıp sarmalamak, şefkatini, merhametini bir begonyaya, menekşeye derinleşen sevgisinin muhabbetiyle büyütmek gerekir. Rengârenk iç dünyasıyla kararan gönülleri aydınlatmak için umut dolu yarınları göğsünde büyütmek…

Anne olmak; gerektiğinde arkadaş, dost bir ağabey ne durumda olursa olsun evladı için her şeyinden vazgeçen, ona kol kanat geren, tüm derdine ortak olan, çalışan, çabalayan, her türlü baskıya rağmen direnen, ataerkil bir toplumda yılmayan yorulmayandır. Anne başımızın tacı, gönlümüzün huzuru, ruhumuzun ilacı, bize doğru yolu gösteren, bazen yoldaş, kimi zaman ise sırdaş, önümüze rehber olandır. Bizim göremediğimiz yanlışları gören ve duyan ona göre bizlere yol gösterendir. Bu yolda önümüze döşenmiş çakıl taşları da çıkabilir.  Ruhumuza işleyen, cenneti andıran gül bahçesi de derebilir. Bize bu yolda destek olup hangi yolu seçeceğimiz hakkında kararsız kaldığımız anda yardım eden elleri öpülesi annelerdir.

Paha biçilmeyen en güzel şey anne sevgisidir. Anne ile evladı arasında kopmayan bir bağ vardır. Allah’ın rahmetinin en güzel tecellisi annedir. Canımız yandığı anda bile bağırıp sadece anne diye sesleniriz. Anne sevgisi öyle ruhumuza işlemiştir ki kimsenin müdahalesi fayda etmez. “Anneler, her şeyi görmeseler bile kalpleriyle duyarlar”(Ostrovski) Çok doğru herhangi bir sıkıntıda dara düştüğümüzde bizler dile getirmesek dahi anneler kalpleriyle bunu hisseder. Bazen sığındığımız bir liman, yüreğimize umut çiçekleri açtıran, bir ömrünü evladına adayan çocuğunun mutluluğu için önüne dünyaları serendir. Hani bir fidan dikersiniz sevgi aşılar ve gittikçe büyütürsünüz bir dalına dahi zarar gelmesini istemezsiniz işte annelerde bizi sevgi yumağıyla beslerler bizlere hiçbir zarar gelmesini istemezler. Annelik büyük sorumluluk ister.

Anneler fedakârdır, eğitim ve öğretimin birinci derece görevlileri olarak çocuklarının daima başında olup bunu asli görevlisi olarak nitelerler. Herhangi bir hastalıkta çocuğunun canı ne kadar yanarsa yansın bir annenin de bir o kadar canı yanar. Düştüğümüzde elimizden tutan anne şefkatiyle büyütüp besleyen, bir bakış ile çocukların gönüllerine hitap edendir annelik…

Anne olmak bir sanattır. Ne güzel bu denli güzel sanatı icra edene akıp giden zaman içinde yaşanan tüm olumsuzlukları olumlu hale getiren annelerin orta yolu bularak evlatlarını eğitmesinden dolayıdır.    Göğsüne yaslandığınızda güvende olduğunuzu hissettiğiniz, annelik duygusu tattığınız nice güzel anlarınız olması dileğiyle…