DUADIR İLACIMIZ

Duasız üşür yürekler, rüzgâr şiddetli ve soğuk estiğinde tıpkı bir eski yara gibi sızım sızım sızlar. Yeter ki derinliklerinden gelsin. Allah mutlaka o yüreği ısıtır. Ne soğuktan eser kalır ne sızıdan. Allah’ın verdiği imtihanlar nede ağır gelir insanlara. Oysa Allah hiçbir kuluna kaldıramayacağı yük vermez lakin biz insanlar bunun farkına varamıyoruz. Bunun en büyük nedeni ise, maneviyat eksikliği diye düşünüyorum. Bir yola revan oluyoruz ve o yol ki, tariflere sığamaz tutunacak bir dal arıyoruz belki de ama onun yerine bir ağaç olarak kök salmak daha iyi değil mi? Ruhumuz huzuru ararken beklediğimiz olmayınca ne çok üzülüyoruz. Ne umdun ne buldun diye iç geçiriyoruz. İtiraf edemiyoruz kendimize her şeyde bir hayır vardır diyemiyoruz. Bizler sabrederek beklemeyi ve sabrın dirayetine inanmaktan ne çabuk vazgeçtik. Hani diyorlar ya, en ufak bir düşüşte elimden tutan yok. Hâlbuki elimizden tutan varda bizler vakıf olamıyoruz. Kapılıp gidiyoruz hemen umutsuzluğun pençesine her şeyin bir zamanı vardır. Bizlere imtihan veren rabbim bizim için en iyisini bilir neyin ne zaman olacağının kanaatine rabbim varır. Birçok defa dualar ederiz öyle değil mi? Kederlenir, öfkelenir üzülür ve hatta derdimize derman aramaya başlarız. Defalarca ettiğimiz duaların kabul olmasını bekleriz fakat ettiğimiz duaları kalben etmez isek ne hükmü kalır. İnsanlar artık ettikleri duanın kabul olmadığı an ümitlerini kesiyorlar. Bir neden sebep olacak arıyor ve adeta isyan bayraklarını biranda çekiyorlar. Allaha tevekkül ederek ve sığınarak sabrın sırrına ve sirayetine inanarak yaşam sürer ve mücadele edersek biz kazanırız. Nihayetinde inançlı insanlarız. İnancımızı yitirmemize olan sebep nedir? İsyan etmeyi değil mücadele etmeyi tercih etmeli ve selamete ermeliyiz. Yüreğimiz nasır tutmuş ardına tüm kapıları kapatıp terk etme derecene getirmiş vaziyetteyiz. Hayatın saç ayağı üç tane sabır, şükür, dua. *İyiliğe ve güzelliklere sabretmek *Bir olumsuzluk karşısında daha kötüsü olmadığı için şükretmek *Yaşamımızdaki güzelliklerin devamı ve olumsuzlukların son bulması daha kötüsü olmaması için yaratana yalvarıp yakararak istemek. Kaf suresi 16. Ayetinde; Andolsun, insanı biz yarattık. Nefsinin, kendisine fısıldadıklarını, kötülüğe teşvik telkinlerini biliriz. Biz ona şah damarından daha yakınız. Allah cc. Ettiğimiz duaların kabulü elbette gelecektir. Yalnız sabrederek zamanını beklemeliyiz. Biz müminler birbirimize dualar etmeli umuda doğru yelken açmalıyız. Kalbimiz kudretini inanarak şükür seyrinde olarak göstermelidir. Mümin, mümin kardeşi için birbirine destek veren bir binanın tuğlaları gibidir.( Hadisi şerif) velhasıl kelam birbirinize ettiğiniz duaların kabul olması dileğiyle…