DALLARI KURUYAN GENÇLİK  AĞACI

Toplumun birçok yerinde yer alarak gittikçe çoğalan, özellikle gençler için önemli olan bir konudan bahsetmek istiyorum. Hayat şartları ne olursa olsun gençler eğitim ve öğretim hayatı doğrultusunda, bir kişilik sahibi olurlar. Lâkin gördüğüm kadarıyla birçok genç ziyandadır. Yetişkin ebeveynler gençlerin böyle olma sebebidir. Nasıl yani derseniz eğitim ailede başlar, özellikle anne karnında... Genellikle eğitim ve öğretim veren öğretmenlere istinaden söylenen söz çok dikkatimi çekmiştir. “Eğitim ve öğretim bir öğretmenin yapması gereken bir şeydir.”

Buna katılmıyorum çünkü her genç anne ve baba tarafından yetiştirilir. Herhangi bir hata da kusur da yetişkin ebeveynler kendilerini muhasebeye çekmeli ve “Ben nerede hata yaptım.?” diye sormalıdırlar. Birçok genç sevgiye aç kalmış ve bir arayış içerisine girmişlerdir. Aile bireyleri kendilerini muhasebeye çekmek yerine, öğretmenlere suç bulmaktadır. Sizce bu davranış biçimi doğru mudur? Aslında bizim bu konuda yapmamız gereken bir suçlu aramak yerine, her yapılan hatadan kusurdan bir ders çıkartarak hareket etmektir. Özellikle sevgiye aç olan yürekleri doyurmak, yapılan hatayı bir daha yapılmaması için gençleri dinlemek, aynı fikirde olmasanız dahi buna saygı duymak olmalıdır.

Yaşanan her hadise de yeni yetme gençleri baz alamayız. Elbette yapılan hataların üzeri örtülmemeli peki bu durumda ne yapabiliriz.? Derseniz onları dinleyin ve yapmış olduğunuz hatanın siz de farkına varın. Mesela karşınıza alıp konuşabildiniz mi? Birlikte vakit geçirdiniz mi? Bir bardak çayla oturup muhabbet ettiniz mi? Herhangi bir etkinliğe birlikte katıldınız mı? Gördüğüm kadarıyla gençlerden şikayet eden yetişkin insanlar, ellerinde telefon sosyal medyanın birçok alanında bulunarak hareket etmektedir. Elbette sosyal medya kullanmayın diyemem lâkin, eğer sosyal medyada geçirmiş olduğunuz vakti biraz azaltırsanız gençler de bunu yapabilir.

Psikolojik olarak yaşam süren gençlerin genellikle farkına varılmaz. Örneğin; Bir ağacın gölgesine sığınarak korkuyla saklanan, babası eve geldiğinde korkudan yüzüne dahi bakamayan, aşırı korumacı bir aileye sahip olan gençlerin bu vaziyetlerine bir cevabınız var mı? Her kul hata yapar ve yapılan hata ağır dahi olsa evladınıza sahip çıkarak ona yön göstermek, yaptığınız hatanın niteliği ne olursa olsun, sizin de farkına varmanız gerekmez mi? Özellikle herhangi bir şey de en çok dikkat ettiğiniz durum “Elalem ne der.” Diye başlayarak kurduğunuz cümleler...

İnsanoğlunun söylediği sözlere verdiğiniz önemden ziyade, yetiştirdiğiniz gençlere verdiğiniz önem daha doğru olacaktır.  Yazar Charles Dickens: Aile hayatının güzelliği gibi hiçbir şey yoktur, bir memleketin yükselmesi; ev ve aile muhabbetine bağlıdır. Doğru söze ne denir? Sevgi ve Muhabbetle birbirine bağlı olan ailelere toplumun her ferdi gıpta ile bakar. Mesele suçlu aramak değil! Doğru yolu bulmaktır.

Esenlikle Kalın...