ÇIKIŞI OLMAYAN SON DURAK

 İç güç ve sesle kelimeler ile anlatılamayan her kişide bulunmayan marifettir sevmek… Sevmek katıksız harmanlanmış hamur misali, olmalı yürekten yani, sevda yolundan nice sevdalılar geçti. Bir defa gönlünün nehrini akıttığın an burası son durak buradan çıkış yok. Gönlünün sofrasına davet ederken beni bir bakışın ile anlattın tüm hislerini sevgi adına muhteşem ikramınla her yerimi kuşatmıştın. O muazzam muhabbetin ile artık baş başaydım. Sen kalbime filizlendin de geldin. Burası son durak sevdiğim buradan çıkış yok.

 Bir bardak çay ve senin sıcakkanlı samimi hallerin, kalbim de ömür boyu yaşayacak sevgi dolu sözlerin, Sarf ettiğin her cümlen de gönlümün terazisini dengeledin. Sen beni ben olarak, doğal halim ile sevdin. Gözlerinle sana duyduğum sevgiyi heceleyerek adeta önüme sergiledin. Burası son durak sevdiğim buradan çıkış yok.

      Kişinin sevdiğine verdiği değer paha biçilmez. Sevgisini emek vererek nakış, nakış adeta işler. Sevdiğine sevgisini göstermek için gönlüne davet eder. Nereye gitse sevdiği yanında olmasa dahi onu yanında götürür. Sevdiği aklına geldiği her anın da yüzünde olan tebessümlü halleri, güzel bakışları içinde olan hislerini yansıtır. O yüzden burası son durak sevdiğim buradan çıkış yok. Saklama asla hislerini gönlün de var olan her şey göz önünde cereyan etmekte defalarca sorarım kendime neden, niçin? Diyerek kendi içimde muhasebe ederim lakin bir çıkış noktası bulamadım.

 Sen sorma sevdiğim sebep arama benden sana tavsiye bir çıkış noktası bulamazsın. Başka bir âlem de yüreğe yegâne dokunan mısralar misali, yaşıyorsun. Gittiğin her yerde sana beni anımsatan her şeyle haşırneşirsin. Yaşadığın her şeyi gönlüne sicim, sicim işlemişsin. Burası son durak sevdiğim buradan çıkış yok.  Kalbi sevmekten bıkmaz uslanmaz yorulmaz. Belki de birçok kez kendinden bile saklamak istese de kalbine asla söz geçiremez. Dalgalı sallanan saçları ile esen bir rüzgârla aldığı nefes ve iç sesiyle kabine duyurur. Herkesten saklasa da yüreğine söz geçiremez. O yüzden burası son durak buradan çıkış yok.

 Bir pınar serinliği eşliğin de bu yola revan oldun. Sen gönlünü bana bahşettin. Hayata ayrı değil de, aynı pencereden baktığımızı fark ettirdin. Öten bülbülün huzur veren sesi, mis gibi kokan gülün ruhuma işleyen eşsiz güzellikleri sende, senin gözlerinle anlattığın sesinde…”Gerçek aşkı bilen bir damla suya bile hürmetle bakar.”  Ne güzel anlatmış Hz. Mevlana… Yağmurun Sesi, ruhumun nefesi yürüdüğüm yolun lavanta kokusu eşliğin de özlem duyma hissi… Bir sevgi yumağıyla artık baş başayım. Sarmaşık güllere benzer yüreğin çevremi sarar, her yerde cennet kokusu eşliğinde bana eşlik eder. Ve gökyüzüne bakarak saadet zinciri çeker. Yüreğime dokunan yegâne duygularımı anlatan mısralarda buluştuk seninle. Gönlümün bahçesini sana açtım ben. Senin kalbinde kanat çırptım. Ceylan yürekli gönlümün huzuruna buyur ettim ben. Sen kalbimin tek sahibi sevdası gönlümde kördüğüm olmuş yârim senden öte aşk yok bana bilesin. Burası son durak sevdiğim buradan çıkış yok.