BU KENTTE HÜZÜN VAR

Bu kent hüzün yapraklarıyla dolu sisli kara bulutlarla kaplı.  Kalbin ritmi atmıyor artık karanlıklar içerisinde göz gözü görmüyor yürek yüreği duymuyor. Küsmüş her şeye bırakmış artık tüm umut ettiği her şeyi. Bu kent yağmur var gözyaşlarıyla dolu gökyüzü kızıla kesmiş baharda açan papatyalar solmuş topraklar bir anda kurumuş insanlar kaybetmiş yitirmiş en hissi duygularını…

Bu kentin etekleri hüzün esen rüzgârlar, dağılıp yok olan sevdalarla dolu. Bir şiir şarkılarla yaşanan aşklara ne oldu? Yüzümüzde güller açtıran mutluluk tohumlarıyla dolu yaşanmışlıklara ne oldu? Aşkın gönüle sicim sicim işleyen hali nereye kayboldu? Özlemler içimizi doldururken bir yandan ise yitirmişliğin verdiği duygular sarıyor etrafı paramparça ediyor ruhumuzda beslediğimiz duyguları kalbimize yazdığımız sevgiyle doldurduğumuz duygularımız bir anda yokluklar içerisinde yüz sürüyor hüznün eteklerine. Aşkın ruhumuzda hissederek yaşanan hali yerini beden diline bırakmış alaşağı etmiş her şeyi unutulmuş yosun tutmuş sevdalar karaya vurmuş denizdeki liman artık yerini hüzne bırakmış. Yalnızlığın gölgesi etrafında süzülürken kıyıya vuran aşk yok olmuş terki diyar eylemiş tüm sevenlerin diyarından hüzne boğulmuş yüreği tüm sevenlerin…

Artık tüm şarkılar hüzün makamında yerini almış gecenin tam ortasında güneşi beklemek gibiymiş hayat. Eski sevdalarda zihinden silinmiş yok olmuş. Gönülde filizlenen aşk duygusu nedendir bilinmez yerini umutsuzluğa üzüntüye ve en önemlisi hüzne bırakmış. Bu kent hüzün duygularıyla aşılanmış bütün kalbi hisler rehberinden silinmiş tüm sevenlerin unutulmaya yüz tutmuş bütün anılar hafızada olan ne varsa acı tatlı hatıraların biriktiği yılların yaşanmışlığı figan etmiş insanların hayatında.

Bir şehir düşlüyorum hüznün yerini sevinç ayrılığın yerini ise kavuşma sessizliğin yerine kuşların cıvıltısı çocukların neşesi gibi ağaçların gölgesinde ruhumuzu dinlendirdiğimiz bir şehir düşlüyorum sonra bir müzik dinletisi eşlik ediyor düşlediğim kentin hüznüne:

Bu kente bir daha gel

Yağmurları da getir

Uyandır ölüleri

Sevişen sözler ile

Bu kente bir daha gel

Yağmurları da getir

Uyandır umudumu

Sevişen sözler ile

Heybende oyun getir

O sıska çocuklara

Birazda gülüş olsun ne olur?

Bahara, kadınlara

Sonra ekmek olalım olur mu?

Acısı acıkana

Ama unutma beni

Sarılalım arada

Ama unutma beni

Sarılalım arada