BAYRAM...

BAYRAM namazını Zağnos Paşa Camiinde kılanlar şanslı.

Valisi, belediye başkanı, milletvekili, siyasetçisi akın edince tarihi camiye, gelenek devam ediyor bir şekilde.

Kimi özlemini gideriyor, kimiyse üst düzey isimlerle bayramlaşma ve kendini gösterme derdiyle de olsa bayram heyecanını yaşatan atmosferin oluşmasına ister istemez katkı sunuyor.

Keşke her camiye bir vali, bir başkan, bir vekil gelse bayramlarda da, cemaat bayram olduğunu hatırlasa! 

★

Ben Şeyh Lütfullah’ta kıldım bu bayram namazı.. 

Diğer tüm camilerin olduğu gibi bahçesi dolup taşardı geçmiş yıllarda.

Bu kez içerisi sakindi!

Namazını kılan arkasına bakmadan çekip gitti.

Birbiriyle bayramlaşmak üzere kalan imam kardeşimiz ile benim gibi üç/beş, bilemedin sekiz/on dinazordu. 

★

Biliyorsun bayram kutlamasında cep mesajları arefeden başlıyor.

İnsanoğlu önce SMS atıyor.

Bununla yetinmiyor, whatsapla devam ediyor.

Face ve instagramdan kutlamayı ihmal etmediği gibi, elektronik posta atmayı unutmuyor.

Ha bir de bayram sonrası bi şekilde karşılaşılırsa "geçmiş bayramın mübarek olsun" demeyi de marifet sayanımız var! 

★

Kardeşlerim 

Mesaj işini siyasetçiler mecburiyetten yapıyor.

İyi de siyaseten bir beklentisi olmayan, oraya buraya adaylığı düşünmeyen sıradan bir insan, küskünlerin bile barışmasının sevap yazıldığı bayramda, normal yoldan niçin bayramlaşmaz ki?

Çok mu zordur telefonun tuşlarına basıp aramak ve "iyi bayramlar arkadaşım, dostum, yeğenim" demek. 

Bunu yapmak hepi/topu 35-40, bilemedin 50 saniyeni alır.

Eski telefonlar gibi de değil şimdikiler!

"Ara Ramazan'ı, ara Ayşe'yi" diyorsun, tak/şak talimatını yerine getiriyor bugünün telefonları...

★

Her zamanki gibi telefon çalarsa baktım, arayana nezaketi için teşekkür ettim.

Kapısına ulaşamadığım ve aramam gerekenleri aradım. 

Gelen mesajları dikkate almadım.

Faceyle whatsap mesajlarını gözüm bile görmedi! 

Elektronik posta iş harici offlineydi her zamanki gibi.

★

Arkadaşlar

Hiç lamı cimi yok.

Yabancılaşmışız biz birbirimize.

Bunun eşi, dostu, akrabası da kalmamış.

Görmüyor gözümüz kendimizden başkasını...

Ben merkezli ve insanlığı akıllı telefonun içiresinde arayan hayatlar yaşıyoruz.

Sanki kabahatin en büyüğü kendimizde değilmişçesine "insanlık ölmüş be kardeşim" demeyi marifet sayıyoruz.

★

Genç nesli bilmem,

benim gibi yolun yarısını  çoktan aşmış olanlar; 

“Ah ulen. nerede o eski bayramlar” diye derin bir iç geçirmiştir kesinlikle.

“Bizim çocukluğumuz ile gençliğimizde ne kadar da güzeldi bayramlar” diyeniniz de çok olmuştur, özü aslında hiç değişmeyen bu bayramda da.

★

Oysa gelen günlerin gidenleri arattırdığını sen de bende çok iyi biliyoruz. 

Şairin dediği gibi,

“Yenik düşüyor her şey zamana, 

biz büyüdük ve kirlendi dünya..”

Dünyayı da, kendini de kirleten yine bizden başkası değil elbet. 

Kabullenmek istemiyoruz her ne hikmetse bunu! 

★

Ne diyor Hz. Musa:

“İnandığınız gibi yaşamazsanız, yaşadığınız gibi inanmaya başlarsınız.”

Oysa insan, inandıklarını yaptığında yol aldı, kazandı. 

Kazanmak için inanmadıklarını yaptığındaysa kaybeden oldu.

Tarih bu yönüyle de ibretlik sahnelerle dolu, lakin gözlerimize perde inmişçesine göremiyoruz.

Canımız, kanımız var, ama kalbimiz mühürlenmiş. 

Galiba etten kemikten robotlara dönüştük! 

★

Bu düşünceyle 

Nerede o eski zamanlar

Nerede o eski ramazanlar

Nerede o eski bayramlar

demekten vazgeçtim. 

Yaşadıklarımız insanlığın değil, bir sistemin çöküşünün sonucudur.

Dünya üzerinde doğru bildiğimiz ve inandığımız pek çok şeyin aslında yalan olduğunu öğretti zamanın ruhu bana...

Sözün özü;

Elimde duygularımdan daha değerli bir şeyim kalmadı. 

Onu diri tutmaya, değer verdiklerimle paylaşarak yaşatmaya çalışıyorum.

★

Buraya kadar okuduysan, tuttuğun oruçlar makbul, yaptığın yardımlar kabul, bayramın kutlu olsun. 

Büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öperim.