SİZCE BAĞLANMAK NEDİR?

Bağlanmayı; yaratıcıya, bir insana, nesneye, doğaya ve bunun gibi birçok olguya karşı olabileceğini de göz önünde bulundurarak değerlendirebiliriz.

Bir insana bağlanmak, kalbin mantıkla yer değişmesi sonucu oluşan sevgiden doğar. Sevdiğimiz insanlara bağlanır, onlarla bir ömür vakit geçirmek isteriz. İnsanlara bağlılık konusu, aileye, sevgiliye, çocuğa göre değişebilir. Peki, nedir insanı bu kadar vazgeçilmez kılan?

Görüştüğümüz kişiler bizim karakterimizi yansıtmaktadır. Düşünce yapımıza uygun, bizim halimizden anlayan, görüşlerimizin birbirine yakın olduğu kişiler bizim dostumuz olabilir. Bu dostluk iki karakterin yollarını kesiştirir. Her insanın aynı olması beklenemez, ancak birbirimize benzer özellikler taşıyor olabiliriz. Bu özellikler zaman hamurunda yoğurularak, bir şeyler paylaştıkça çoğalır ve dostluğumuzu vazgeçilmez kılar.

Aynı durum sevgililer için de geçerlidir. Hayatımızda olmasını istediğimiz kişiyi karakterimizle uyumunu tartarız. Eğer uyumluysa ve karşılıklı bir sevgi söz konusu ise zamanımızı her fırsatta onunla geçirmeye çalışırız. Gerçek sevgi ve ilişkiden bahsediyorum. Fakat zamane aşkları o kadar yoğun duygularla beslenerek ilerliyor ki, insan kime inanacağı konusunda karamsarlığa bürünüyor(!). Evet, zamane aşklarını iğneledim. Çünkü kimse birbirine karşı samimi, dürüst davranmıyor. Herkes birbirinin arkasından iş çevirme peşinde. Bu tarz düşünce ve hareket içinde olanlar için sesleniyorum! Bu tarz davranışlarınız her iki tarafa da zaman kaybettirmekten ve insanları kırmaktan başka hiçbir şeye yaramadığının farkında bile değilsiniz. Oysaki, durum bu şekilde olmak zorunda değil. Kalkıp da pişkin pişkin birde ilişkileri güçlendirmek adına hiçbir çaba göstermeden ‘ben gerçek seveni arıyorum’ şeklinde konuşmanız inandırıcı olmamakla birlikte sizleri trajikomik bir duruma sokuyor. Siz, ya gözünüzün önündekini görmüyorsunuz, ya hiç gerçek bir ilişki istemiyorsunuz ya da bir daha samimi, yalansız bir ilişki şansını kaybetmişsinizdir demektir.

Sevgiyi basit kelimelerle ilerletip, zaman tablosundaki bomboş bir insanla harcamayın. Onu gerçekten hak eden insanlarla paylaşın. O zaman ondan vazgeçmemeniz çok normal olacaktır. Kalbinizi, bedeninizi, düşüncelerinizi buna değmeyecek insanlar için yormayın. Bir ilişkide tek taraflı mutsuz olacağınıza, yalnız olsanız ne olur? Yalnızlık, bu tür durumları düşünürsek o kadar da kötü bir şey değil. Yalnız insanlar belki ilişkisi olan insanlara özeniyor olabilirler ama o insanların ne yaşadıklarını bilmeden sadece dışarıdan bakarak özenmek, olumlu bir çıkarım olmaz. Olumsuz şeyler yaşayacağınıza hayatınızda birisinin olması şart değil. Bu bağlamda birisine bağımlı olmak zorunda değilsiniz. Bunu kendinize şartlandırıp, kısa ilişkilerle sevginizi tüketmeyin. Sonra aşka küsen bireyler haline dönüşüyorsunuz. Sizi seven insan, elbet sizi bulacaktır. Bulduğunuz anda da kendinizi hayatın akışına bırakın. Gerisini bir şekilde tamamlarsınız elbet. Her şeyden önce kendinize değer verin.

Bağlandıkça aklın bağı kopar. Düşünme azalır ve insan teslim olur bağlandığına…

Bağlılık, sahip olduğumuz en saf, ama en tehlikeli özelliklerimizdendir. Bağlandığımıza sahip olmak isteriz, sahip olduğumuza ise ait.

Fark etmeden bağlandığımız şeyin kölesi oluruz.

Ne için çabalıyorsun? “Şuraya bir gireyim tamam. Şunu bir elde edeyim tamam.” dediğin neler var? Ya da “o olmazsa ne yaparım dediğin” kimler var?

Sen neye bağlısın? Ne kadar bağlısın? Bağlandığın, sana ne kadar bağlı? Kendine sorduğun bu soruların cevabını tam anlamıyla bulduğun an, durumu tanımlayıp ona göre yaşamını doğru bir şekilde doğru insana bağlanarak dizayn etme yoluna gitmelisin. Doğru sonuçları, doğru soruları kendinize sorarak bulabilirsiniz.

Sevgiyle kalın.