Sevgiye Dokunmak

Kalbimiz, elbette o bilecek sevgiye dair var olan bütün güzellikleri. Şu sorunun cevabını birlikte arayalım. O olmadan biz olur muyuz Biyolojik olarak yaşamımızı devam ettirmemizde en önemli organlarından biridir kalbimiz, ama sevgi gibi aşk gibi insani duygularımızda onda saklı.

Bence aşkın, sevginin olmadığı kalp, ne kadar boş ne kadar anlamsızdır. İnsanın başına gelen sorunlar hisseden bir varlık olmasından dolayı gelir. Bir düşünelim, taşıdığımız gizemli o kalpte ne sırlar gizli olduğunu. Bu sırları bir keşfetsek, bir dinlesek, bize seslendiği tüm anlarında ona kulak versek kim bilir hayatımızda neler değişecek.

Azra Kohen’in dediği gibi;

Gör Beni.

Bir fısıltıya koydum kendimi.

Kalbine soruyorum yerimi,

Başarabilir misin beni görmeyi

Cesaretin yeter mi

Topla cesaretini ve gör beni.

Kalbimizdeki o fısıltılara, seslere kulak vermek gerek tabi ki cesaretimiz varsa.

Sevgiyi yüreğinde taşıyanlar başka bir yüreğe dokunmaktan çekinmezler. Bir yüreğe dokunmanın, bir gönülde taht kurmanın ne kadar kıymetli olduğunu bir bilebilsek!

Yaşadığınız her anda, hayatınızın her aşamasında bir yüreğe dokunamadıysanız, bir gönlü fethedemediyseniz, birileri için adanmışlık gösteremediyseniz yaşamın ne önemi var Hiç bir önemi yok! Çünkü hayatınızda bir şeyler hep eksik kalacaktır. Yüreğine dokunduğunuz bir insanın; gözlerindeki mutluluk pırıltılarını, sevgiyi, minnet duygusunu, huzuru göremedikten sonra, tüm bunlardan yoksun olduktan sonra, zaten bedenimizde hapsolmuş ruhlarımız nasıl huzur bulacak ki!

Aynı şekilde etrafımızdaki diğer canlıları da bir düşünün, örneğin; kediler, köpekler ne kadar hırçın ve ulaşılmaz olsalar bile bir tutam sevgi onları nasıl da sakinleştirir ve size yaklaştırır. Bitkiler evet bitkilerde de durum aynıdır. Çiçekleri şöyle zihnimizden bir geçirelim. Onlarla konuşursak, ilgilenirsek, sevgimizi verirsek onlar da bize karşılığını açarak, serpilerek, güzel kokularını etrafa yayarak verirler.

Yaşam o kadar kısa ki! Hayat, iniş ve çıkışlarla dolu. Her geçen gün sona bir gün daha yaklaşıyoruz. Ne kadar uzak ne kadar yakın bilmiyoruz. Bu nedenle yaşadığımız her ana sıkı sıkı sarılıp, hakkını vermeliyiz. Hayatınızda sevgilerinizi ertelemeyin, sevdiğinize dokunun, sevgiden kaçmayın. Her ne şekliyle olursa olsun yaşamak güzel, yaşamayı anlamlı kılan sevgi daha da güzel.

Mutluluğun temelinde sevgi var, yaşam enerjimizi ondan alırız. Sevgi aynı bir nefes gibi olmalı, doyasıya alıp vermek gerekir. Sevgiyi hissedememek, hissettirememek en büyük yoksunluğumuz demektir.

Sevgi insanın doğasında var. İnsan sevginin anlamını bebekken anlamaya başlıyor desek yalan olmaz zira bebeklere sevgiyle yaklaştığımız anda onlar bunu anlıyor ve karşı tepki olarak değişik sevimli hareketler yaparak sevgimize bu şekilde karşılık vermiyorlar. Bebekliğinde, çocukluğunda ve hayatının diğer dönemlerinde doyasıya sevilmiş bir insan kadar şanslı kimse yoktur bu dünyada. Kaldı ki, bu şekilde büyümüş insanlar daha sevgi dolu oluyorlar. Böylelikle etraflarına hep sevgi dağıtıyorlar.

Biz sevgiye ne kadar dokunur ve yer verirsek o da bizim hayatımıza o ölçüde dokunur ve yer verir.

İçimizdeki sevgiyi en güzel, en içten, en doğal yanlarıyla hayatımıza, hayatımızdakilere yansıtmak dileğiyle. Sevgiyle kalın.