Geleceğin Güzel Yüzleri

Hayatta en kıymet verdiklerimizin başında şüphesiz çocuklarımız gelir. Kayıtsız şartsız, karşılık beklemeden bütün kalbimizle sevdiğimiz can parçalarımızdandır onlar.

Durum böyle olunca her işimizi onlara göre ayarlıyoruz, her şeyi onlar için yapıyoruz, onlar için yaşıyoruz. Her şeyin en güzeli en iyisi onların olsun istiyoruz. Onları en iyi şekilde yetiştirmek, onlarla ilgili en doğru kararları almak istiyoruz. Bu kararların başında hiç şüphesiz en zor olanı onların geleceğini etkileyecek kararlar geliyor.

Bu sene bizim içinde çocuklarımızın geleceğini etkileyecek olan okulları ile ilgili kararlar almamızı gerektiren bir dönem oldu. Gerçekten zor ve yorucu bir süreç.

Kararları birlikte alıyoruz, ama hayatta onların istemedikleri bir şeyi yaptıramıyorsunuz. Sadece her ne karar alırsa alsınlar yanlarında olup, onlara destek olabiliyorsun. Şöyle bir bakıyorum da onlara gerçekten verebildiğimiz tek şey bütün kalbimizle sevmek.

Geçenlerde çocuklarımızla ilgili bir şiir okudum, çok hoşuma gitti, sizlerle de paylaşmak isterim.

Şiirde diyor ki;                             

“Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil,

Onlar kendi yolunu izleyen Hayat’ın oğulları ve kızları.

Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler

Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller.

Onlara sevginizi verebilirsiniz, düşüncelerinizi değil.

Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.

Bedenlerini tutabilirsiniz, ruhlarını değil.

Çünkü ruhlar yarındadır,

Siz ise yarını düşlerinizde bile göremezsiniz.

Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz ama sakın onları

Kendiniz gibi olmaya zorlamayın.

Çünkü hayat geriye dönmez, dünle de bir alışverişi yoktur.

Siz yaysınız, çocuklarınız ise sizden çok ilerilere atılmış oklar.

Okçu, sonsuzluk yolundaki hedefi görür

Ve o yüce gücü ile yayı eğerek okun uzaklara uçmasını sağlar.

Okçunun önünde kıvançla eğilin

Çünkü okçu, uzaklara giden oku sevdiği kadar

Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever.” Khalil Gibran

Onları kendilerine zarar verebileceklerini düşündüğümüz yere kadar özgür bırakalım. Bırakalım ki, onlarda kendi doğrularını kendileri bulsunlar, özgürce düşünsün kararlar alsınlar. Başkalarının doğruları ve akılları ile yaşamasınlar. Doğru veya yanlış kendi hayatlarını kendileri dizayn edip yaşasınlar.

Hiçbir şey onları kırmaya, üzmeye değmez. Biz sadece geleceğimiz olan çocuklarımızı çok ama çok sevelim yeter.

Sevgiyle kalın.