Stresi Seviyor Olmayasınız?

Bu başlığı duyduğunuzda "bu nasıl bir başlık, kimse stresi sevmez, stres seven birisi olabilir mi?" gibi itirazlarınızın yükseleceğini duyar gibiyim. Evet, ama yanlış olmasına rağmen stres sevilebilir, stres benimsenebilir, stres yaşam tarzı benimsenip hatta yaşamda kalma stratejisi olarak stresli hayat maalesef farkında olmadan da olsa benimsenebilir. Bu yazıyı okuduktan sonra kendinizi gözden geçirin, kendinizi gözlemleyin ve bir bakın bakalım stresi seviyor olabilir misiniz?

Şimdi benim sözüm tabii ki şu insanlara; stresli bir yaşam tarzı olanlara, yaşam dinamiğinde stresi çok olanlara, işinde çok gergin, gerçekten çok stresli olanlara. Yani normal hayatı dingin, sakin ama belli zamanlar, spesifik olaylarla stres seviyesi artan insanlardan bahsetmiyorum. Mesela işinin çok gergin, çok ağır, çok büyük sorumluluklar altında olup da stresli olanlar ya da evindeki insan dinamiği, insanların yaşam tarzı, alışkanlıkları belki bağımlılıkları birkaç değişik sebeplerle stresli bir ortamda yaşamak zorunda kalanlardan bahsediyorum. Ya da kendi stresini kendi kendine gayet güzel üreten insanlardan bahsediyorum.

İşte o yüzden stres sevilir mi sevilmez mi bir bakın. Stresi sevmemizin birinci sebebi buraya tutunmamız ve insanların bizi kurban gibi görmesine, bize acımasına, bize şefkat göstermesine, bize sempati duymasına, bizim için üzülmesine hatta belki içten içe bizi takdir etmelerine sebep olabilir. "Ya kadıncağıza bak, ne kadar çok çekti, ne kadar stresli, ne kadar zor bir hayatı var, ne kadar zor bir işi var" gibi söylemlerin bizi gizli gizli beslediğini fark edebiliriz. İkincisi kendimizi böyle kandırıyor olabiliriz. Şöyle ki; benim zaten hayatım çok zor, benim zaten hayatım çok stresli deyip konfor alanından çıkmamak için bunu kılıf olarak kullanıyor olabiliriz. O da stresi sevmemize, sahiplenmemize, kabullenmemize sebep olur farkında olmadan.

Üçüncüsü stresli olanlar sanki çok çalışıyor, çok yoğun, çok entelektüel, çok modern belki çok -tabii bunlar yanlış algılar ama- çok üreten, "başı büyük insanın derdi de büyük olur, büyük düşünceleri büyük hedefleri olan insanın derdi de stresi de çok olur" gibi belki de bunu yanlış yere çocukken atılan çıpalardan stresli hayatın başarılı hayatın getirisi olduğunu düşünmek... Yani başarılıysa bir insan stres de devamında gelir çünkü çok büyük başarılara imza atmıştır, o önemli kişi, o yüksek şahsiyet, o çok donanımlı ve çok zor, önemli işlere imza attı gibi bir algı oluşturup "ne kadar yoğunum, ne kadar stresliyim" mesajı verirsek çevremize, buna bağlı hem yanlış mesaj veririz hem de en önemlisi kendimize bu yanlış mesajı veririz.

Bu özellikler, maddeler artırılabilir. Ama bu birkaç madde bile hayatımızda farkında olmadan çok sık kullanılan, çok sık kendimizi manipüle ettiğimiz, çok sık stresin ağına düştüğümüz ve farkında olmadan stres güzellemeleriyle, stres esprileri ile, strese bağlı hastalıkları sahiplenerek, bu hastalıklara bedenimizde ev sahipliği yaparak da olsa stresi sevip sevmediğinize bir bakın.

Bunu şuradan da anlarsınız; stresten kurtulma çabanızın az olduğunu, hep bir bahane ile bu çabaları savuşturduğunuzu, bir şekilde stres hayatınızdan gittiğinde kendinizi verimsiz, kendinizi çok durağan, çok sıradan, çok olağan hissedeceğinizi belki kendinizi yetersiz, belki eksik, belki ezik, belki dediğim gibi çok sıradan hissetmekten korktuğunuz için hep yoğun, hep çalışan, hep başı kalabalık, hep hayatın yükünü çeken kişi olmayı bu yüzden de bırakmadığınızı fark edebilirsiniz.

Bütün bu yazılar, tüm bu makaleler, bütün yapılan araştırmalar, bilimin bütün çabası insanın kendini tanımasına hizmet eder. Biz kendimizi tanıdıkça şifanın da -her konu için söylüyorum bunu- bizde olduğunu, ancak şifayı öyle bulacağımızı tekrar hatırlatmak isterim. Stressiz, güzel bir hafta diliyorum. Sevgilerimle.