DİNLER TARİHİNDE ŞEYTAN KÜLTÜ VE ŞEYTANLAŞAN İNSANLAR

Orta Asya ve Türk mitolojisine baktığımızda daha önce gördüğümüz inançlardan farklı bir durum görüyoruz çünkü diğer mitolojilerin göstermediği tek tanrılı bir din söz konusu olmaktır. Türk dini sisteminin başı her şeyin yaratıcısı Karahan isimli gök tanrısıdır. Bunun yanında cehennem ve yerin tanrısı yerlik ıtan ikinci sınıf bir tanrıdır sanki cehennemi idare eden bir melek semavi dinlerden İslamiyet’te belirtilen Malik adlı melek durumundadır ne var ki karanlıkların hakimi ve siyahi seven tanrı olması şeytanı çağrıştırmaktadır yerlik han korkulan çekinilen bir külttür ondan çekinilip dileklerin Karahan’a yapılması bir kötülük iyilik çekilmesini çağrıştırmaktadır ancak Türk mitolojisinde şeytanı kuvvetler yeresu adını alan yaratıklardır yersular hem iyi hem de kötü işleri yapabilmektedir gök tanrı dinini takip eden Şamanizm dini ise tamamen ata ruhlarına ağırlık veren ruhu bir dindir. Özü ruhçuluk ve ruh çağırma olan Şamanizm dedir adamı olan şamanlar dinde bulunan ruhların yerini alacak adeta ruhlarla özdeşleşeceklerdir. Kendilerine has kıyafetler ve törenlerle tamamen dinin esas unsuru olacaklardır. Bunların kötü olanları şeytanı artmayacak kötülük ve buna uygun işlevlerde bulunduklarından bir oranda ruhsuzluk olan Şamanizm şeytani ayin ve törenlere dönüşecektir.

Kısaca Şamanizm’de kötü ruhlarla uğraşan Şamanlar zamanla bu ruhların esiri olup şeytani törenler yaratarak şeytana tapma törenlerine benzer törenler yaratacaktır.  Moğollarda ise daha ziyade ruhçuluk esaslı din inancı hakimdir. Büyücülük oldukça ileri olup şeytan benzeri kötü ruhlarla ilgi ve ayinler fazladır efsaneler halinde olsa bile Türk enpiz Devletinin kuruluş yıllarında görülen bir cayan hareketi vardır ki bu tamamen şeytana ve sakal tanrı sutanlı gibi bir külte dayandığı rivayet edilir. Yalnız bu söylentiler halindeki hareket tipatı imkânsız kılmış bir olay olup daha ziyade macera romanları konusudur. Lakin söylentilerde bazen doğru olabilmektedir hatta halkımız bunu izah için söylentiyi dumana hakikati ateşe benzetip ateş olmayan yerden duman çıkmaz der kim bilir belki de macera romanlarına konu olan böyle bir olgu cereyan etmiş olabilir.

Bütün bunlardan sonra Türkler ve Moğollarda Şamanizm faaliyetlerinin bazı develer hediye giderek bazı yerlerde şeytana tapma şekline dönüştüğünü söyleyebiliriz.

Araplarda puta tapıcılık şeklinde bir mitoloji olup lat-hibel uzza gibi put tanrılar görülür putperestlikle şeytana tapma yakın bir dini seçenektir çünkü putlar bazen korkunç halleri ve görünümleriyle şeytanı temsil amacıyla oluşturulmuş hikâyeler olabilmektedir.

Bu yüzden Arabistan’da bazen şeytana tapma şeklinde dini faaliyetler de görülmüştür.

Buraya kadar gördüğümüz mitolojilerde dinlerde ortak olan kötülüğün hep karanlık ve siyahla temsil edilmesi ve onunla mücadele eden iyi güçlerin aydınlığı belirten ay, yıldız, ateş, yıldırım gibi görünümlerle temsil edilmesi şeklinde bir hakikattir

Yani kötülük ve şeytan karanlık siyah ile iyilik ve ilahi güçler ışık ile gösterilmiştir Ateş şeytanı temizleyen yok eden bir araç olarak görülmüştür.

Şeytan karanlıktan cehaletten kan dökülmesinden kuvvet almıştır. Şeytana tapanlar hep karşısında aydınlığı bilgiyi ve ateşi bulmuştur.

Bu dinlerde daha sonraki semavi dinlerden farklı bir yönde şeytanın karanlıktan yaratıldığı düşüncesidir. Çünkü semavi dinler şeytanı ateşten yaratılmış kabul etmektedirler.

Şimdi Musevilik -Hristiyanlık -İslamiyet gibi semavi ve kitaplı dinlerde şeytanın durumuna bakalım her üç dinde Şeytanı tanrıya asi bir kulu ve ateşten yaratılmış bir varlığı kabul eder.

Her üç dinde de iyilik ile kötülük mücadelesi şeytan ile dinin Peygamberi arasında ve şeytan taraftarları ile Peygambere inananlar arasında geçer.

Semavi dinlerde şeytanın güç kaynağı ana yapısı ateş Peygamberlerin yapı kara topraktır bu nedenle şeytan Peygamber çekişmesini toprak-ateş savaşı olarak değerlendire biliriz

Musevilikte mücadele Musa ile Şeytan taraftarı Firavun arasında Hristiyanlıkta mücadele ise İsa ile Romalılar ve Museviler arasında geçer ki şeytanın yanıltması altındadırlar. İslamiyet’te Hazreti Muhammed ile Ebusüfyan Ebucehil gibi liderler eşliğinde puta tapıcı ve şeytanın aldattıkları Kureyş Arapları arasında geçer

Yine pekiyi bilinmelidir ki Şeytan-Peygamber mücadelesinde insanlığın yer alacağı cephe peygamberlerin yanıdır. Zaten bu o dine göre şeytan-peygamber mücadelesi Âdem-Şeytan mücadelesiyle başlamıştır. Devamı yarın…