1 Mayıs Emek ve Dayanışma Gününe Nasıl Geldik

Buna rağmen işçilerin bu mücadelesi karşısında aciz kalan iktidarlar sonunda ayrılıkçı Kürtlerin gayretiyle nasıl Nevruz bayramını resmi bayram yaptıysa işçilerin 1 Mayıs tarihini de isim değiştirerek bile olsa Emek ve Dayanışma Günü altında işçilere kutlanacak bir gün olarak tanıyıp bugüne resmi tatil olma sıfatını vermek zorunda kalmıştır. Ama özellikle son dönem iktidarlarının insanların, özellikle hak arayan insanların haliyle işçilerin meydanlarda toplanmasından korkusu ve çekincesi vardır. Nitekim son yıllarda yaşanan Cumhuriyet mitinglerinden tedirgin olan iktidarlar bir daha büyük halk kitleleri bir araya gelmesin diye meydanları hak arayan kitlelere kapatmak yoluna gitmeye yönelmişler bunu yaparken dikkat çekmemek için de meydanları kapatmak yerine çeşitli vesilelerle meydanları küçültmek yoluna giderken yeni meydanları şehir dışlarına açarak meydanlarda toplanacak hak arayan kitlelerin büyük nüfusları etkilemesini önlemeye yönelmişlerdir.

Bütün bunlara rağmen köken itibariyle Türk toplumuna ait olmayan bir bayram olsa da Türk toplumu Mustafa Kemal’in kurduğu devlet sistemi temelleri uyarınca sınıfsız bir toplum olup sınıf egemenliğine dayanan bir rejim, arzulayan bir kitle olmasa da bugün ülkemizde emeğiyle yaşayan emeği karşılığında alın terinin karşılığında aldığı ücretle kendisinin ve ailesinin yaşamını sürdüren bir kitle mevcuttur. Tabi bunların karşısında onları istismar edip hatta kaba tabirle sömürüp onların sırtından geçinen onların sırtından haksız elde ettiği kazançla çocuk çocuğunu besleyen insanların oluşturduğu bir kitle de vardır. Emekçi kitlenin kendilerini sömüren karşısındaki kitleyle savaşı sürdüğü müddetçe işçilerin hak araması olayı da süreceğinden işçilerin hak aramasının sembolü olmuş olan 1 Mayıs bayramı da daima devam edecektir.

Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği üyesi devletler hatta İsrail kapitalist sistemin temsilcisi devletler olarak bizdeki 1 Mayıs antipatisini yaratmış ve kuvvetlendirmiş mihraklar olarak bugün bizdeki işbirlikçileri ve ortakçılarıyla el birliğiyle hala 1 Mayıs aleyhtarlığı sürdürmeye gayret etseler de bütün meydanları 1 Mayıs İşçi Bayramı kutlamak isteyen kitlelere, emekçilere kapamış olsalar da Türk emekçileri 1 Mayıs bayramını sokak aralarında bile olsa, evlerinde bile olsa bence kutlamayı muhakkak gerçekleştireceklerdir. Emek ve Dayanışma Günü adıyla işçiye verilen kutlamam gününde geniş çapta işçi birbiriyle bir araya gelip dayanışmaya geçmesin diye belki de başta taksim meydanı olmak üzere meydanların bu bayramın kutlanmasına kapatılması düşünülmüş olabilir. Ama emekçiler ve insanımız dayanışmaya geçecekse bunun için meydan şart değildir. Bu nedenle umarım işçilerimiz, emekçilerimiz kendi aralarındaki dayanışmayı ve işbirliğini gerçekleştirebilecekleri dayanışma zamanları ve imkanları bulabilirler. Umarım aralarındaki dayanışma kendileri ve ülkemiz için yıkıcı ve parçalayıcı değil, birleştirici ve yapıcı olur. Emekçilerimizin 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü işçisiyle, köylüsüyle esnafıyla memuruyla, balıkçısıyla, hayvancısıyla, sanayicisiyle kutlu olsun. Çünkü saydığım tüm bu meslek sahiplerinin hepsi de emekleriyle geçinen milletimizin bireylerinin oluşturduğu kitlelerdir. Tüm bu kitlelere kutlu olsun dediğimiz 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü umarım milletimize de kutlu olur.

Şunu vurgulamak isterim ki korona virüsü ve COVİT 19 salgın hastalığının dünya üzerinde ve ülkemizde yarattığı olumsuz ortamlardan en fazla etkilenen ve bu nedenle de bu salgının pandemisinden en fazla can kaybına uğrayan dünyamızda da ülkemizde de en fazla etkileneni emekçi sınıfları ve emekçi sınıfı olmuştur. Çünkü yaşamını devam ettirmek için çalışmak zorunda olan emekçi sınıfı maske mesafe ve temizlik şeklinde ifade edilen korunma kurallarının uygulanmasında en çaresiz kalan sınıf olmuştur. Yaşamak için çalıştığı iş yerinde işyerine gitmek için kullandığı toplu ulaşımda bu üç kuralı gerçekleştirmesi zor olan emekçi sınıf çalışmayıp evine çekilmekten de mahrumdur. Çalışmazsa açlıktan çalışırsa korona virüsü salgını ve pandemisiyle karşı karşıya kalıp büyük ihtimalle ölme durumuna düşmek zorunluluğunda bulunma durumuyla karşı karşıya kalan emekçi sınıfının durumu hakikaten zordur ve zor olmuştur. Ülkemizin maddi imkanlarının çalışmayan emekçi sınıflarına devletimizin yeterli maddi desteği vermesini engellemesi sebebiyle emekçi sınıfı COVİT 19 salgını sırasında hakikaten çıkmazlarla çaresizlikle karşı karşıya kalmıştır diye düşünmekteyim. İşveren sınıfının başından itibaren kendini düşünmesi sebebiyle iş yerlerinin çoğunun kapanması emekçi sınıfını tamamen çaresiz duruma düşürmekte büyük etken olduğunu da söyleyebiliriz kanaatındayım. Bu şartlar dahilinde dünya emekçilerinin ve ülkemiz emekçilerinin 1 Mayıs tarihinde dünya emekçiler gününü kutlama gücünü bulması ne oranda olacaktır doğrusu merak konusudur. Ülkemizde artan işsizliğin işten çıkarılmaların emekçi sınıfını iyice daraltmış olduğu düşünülürse 1 mayıs hangi emekçilerin kutlama günü olabilecektir. Bence yıllardır işveren sınıfının yaratmak istediği sessiz hakkını aramayan işverenin isteklerine ve söylediklerine tabii olabilecek bir emekçi sınıfını yaratma arzu ve gayelerinin korona virüsü COVİT 19 salgını pandemisi kendiliğinden yerine getirebilecektir diyebileceğimiz bir görünüm ortadadır kanaatındayım. Bütün bunlara rağmen bu olumsuz şartlara rağmen ayakta kalıp varlığını koruyabilen kendini bilen emekçilerimizin dünya emekçiler günü kutlu olsun hem kendilerine hem ülkemiz insanlarına hayırlı olsun.

Şunu da eklemek isterim ki korona virüsü salgını nedeniyle uygulamaya konulan 17 günlük kapanma uygulamasının da ve bu uygulamanın getirdiği yasakların da 1 Mayıs kutlamalarına imkansızlık getireceği mevcut kalabilen emekçilere meydanlarda kitlesel şekilde kutlama yerine evlerde balkonlarda bireysel şekilde kutlama zorunluluğu getireceği ortadadır. Her şeye rağmen kutlama bulabilecek 1 Mayıs emekçiler dayanışma gününün dünya emekçilerine ve emekçilerimize kutlu ve hayırlı olması temennimizdir.