CHP Erdek İlçe Örgütü, Yaşlılar Haftası’nı Unutmadı

Cumhuriyet Halk Partisi Erdek Kadın Kolları Teşkilatı, Erdek’te yaşayan yaşlı vatandaşları bu yıl da unutmadı.

Her yıl 18–24 Mart tarihleri arasında kutlanan Yaşlılar Haftası’nda Erdek’te yaşayan yaşlı vatandaşlarla bir araya gelen CHP Erdek Kadın Kolları, onlarla sohbet ederek çeşitli hediyeler takdim ettiler. CHP Erdek Kadın Kolları Başkanı Gaye Özdiker, Hülya Ay ve İnciser Örnekli’den oluşan üyeler, Erdek’te yaşayan yaşlıları unutmadılar. Erdek ilçe merkezi ve kırsal mahallelerde yaşayan yaşlı vatandaşlara yönelik ziyaret gerçekleştirdiler.

Konu ile ilgili açıklamalarda bulunan CHP Erdek Kadın Kolları Başkanı Gaye Özdiker, şunları söyledi, “Ülkemizde her yıl 18–24 Mart tarihleri arası Yaşlılar Haftası olarak kutlanır. Ben yaşlılar demek istemiyorum. Onlar bizim kültürümüz ve tarihimizdir. Bu kapsamda Erdek CHP Kadın Kolları ve ilçe yönetimindeki arkadaşlarımızla beraber neler yapabiliriz diye düşündük. Yaşlılar tarihimizdir düşüncesinden yola çıktık. Her insan hayatı boyunca geçtiği yollarda bir takım izler bırakır ve bazı anılar biriktirir. Biz de bundan yola çıkıp onların kalbine dokunmak ve onları unutmadığımızı, onlara değerli olduklarını hatırlatmak istedik. 80 yaş üzeri listemiz çok kabarıktı. Ancak pandemi nedeniyle sayı sınırı tutmak zorundaydık. Küçük hediyeler ve birer çiçekle kapılarını çaldık. Her açılan kapıda bir nur vardı. Onları dinledik ve çok memnun ayrıldık. Umarım onları da mutlu etmişizdir. Pandemi nedeniyle ellerinden öpemedik, sarılamadık. Buradan tüm yaşlılarımızı saygı ve sevgiyle kucaklıyorum.”

Konuşmasına ziyarette bulundukları Aysel Yıldızdağ’ın kendilerine okuduğu bir mektubu paylaşarak devam eden Gaye Özdiker,  Aysel Yıldızdağ tarafından Kemal Gül’e yazlan mektup için şu ifadelere yer verdi, “Aysel Yıldızdağ’a çok teşekkür ediyoruz. Kemal teyzemize çok güzel bir mektup yazmış. Kemal teyzemizin ruhu şad olsun. Erdek’e ilk geldiğim yıllarda Kemal teyze ile yan yana tezgah açardık. O istiridyeden, midye kabuklarından kolyeler, ev süsleri satardı. Ben de yaptığım küpe, kolye ve süsleri satardım. Kemal teyze ile tezgah arkadaşıydık. Bence kemal teyzemiz o dönemin, hatta bu dönemin bile girişimci kadınlarından, cesaretli ve cesur yürekli kadınlarından biri. Ruhu şad olsun. Yaptıklarına isimler takar, onları kalbi ve ruhuyla satardı. Tüm yaşlılarımı sevgi ve saygıyla kucaklıyorum.”

Aysel Yıldızdağ’dan Erdekli Kemal Gül’e yazılan işte o mektup;

Kemal Teyzenin Anısına..

Düşler Ülkesinin Kemal Teyzesi  (Zalim Felek)

Cam kenarında sokağı seyrederken dinlemişti selayı

Bu isim ona yabancı değildi!

Kimdi Kemal hanım.

Bir ara sokakta gözleri ışık ışık, elleri erkek eli gibi nasırlı, başındaki örtüsü hep boynuna dolanık sıradan bir Giritli kadındı.

Kemal hanım…

Mahallenin ve o sokağın Kemal ablası (Zalim Felek) sıradan bir kadın mıydı?

Kapı önüne çıkardığı piknik tüpü üzerinde kocaman bir tencerede kaynatıp, temizleyip titiz bir dikkatle yıkadığı midye kabukları, denizyıldızları, istiridyeler, deniz minareleri ve daha birçok deniz ürünlerini hayal gücü, sabır ve inatla çeşitli objeler yapar; çam kozalakları ve tığ örgüsü zincirlerle kolyeler hazırlar. Küçük bir tabure ve önünde küçümen bir tezgahta mevsimler boyu gün batımının en güzel saatlerinde, yıldızlı gecelerin yaz şölenlerinde hiç üşenmez çeşitli öyküler ve yakıştırmalarla satış yapardı…

-Hediyelik bunlar. Analık! …

-Erdek kokusu bunlar…  Bereket, kısmet, bolluk… Çünkü denizden… Almadan geçme…

 Öğrencilere deniz minareleri şanstı.

-Bir boynuna tak bu kolyeyi. Gör bak! Nasıl şans getirecek! Sınıfı geçeceksin kızım, söyledi dersin…

Öğrencilere umut olurdu deniz minareleri, ıstakoz bacakları.

Genç kızlara kısmet..

Tezgahına yaklaşanlar deniz bereketi mutlaka bir şey alırdı.

Kemal teyze, dualar ve yorumlarla satardı ürettiklerini…

Riyasız, yapmacıksız... Konuşurken gönlünden geçenleri söylerdi.

Ürettiklerinde uygun bir emek, sabır ve yorgunluk vardı.

Ve hep müşterisi olurdu. Şükrederdi.

Evde otursam, boş boş çene çalsam yazık! Şimdi hem kazanıyorum hem de birçok dostum var, diyordu.

Deniz insanıydı ailesi

Mübadele ile gelen bir ailenin kızıydı.

Adalı.

Atatürk’ün ismini taşırdı. Birçok mübadele çocukları gibi..

Çünkü mübadele ile gelenler bilirlerdi onların kıymetini. Ya Kemal ya İsmet idiler. İster kız, ister oğlan bir çocuktular anavatanda…

Selayı dinlerken bunlar geçiyordu aklımdan istiridyeleri, deniz kabuklarını, midye ve diğer deniz ürünlerini bundan böyle kimler bin bir şekle sokacak ve düşler ülkesinden umut kanatlarını kimler gönderecekti?

Bekleyenlerine…

30.09.2015

AYSEL YILDIZDAĞ

/Umut Osman Sunci